|
  |
Simon
Simply Next
Berichten: 2
 |
|
| [NDS] Shin Megami Tensei: Devil Survivor |
     |
Gamers worden tegenwoordig doodgegooid met RPGs; op de Nintendo DS dan. Waar Wii-bezitters snakken naar een volwaardige Tales-game of desnoods een spin-off van Dragon Quest, daar verdrinken de DS-bezitters onderhand in de verschillende rollenspellen die aangeboden worden. Of het Shin Megami Tensei: Devil Survivor lukt om in deze zee van games haar hoofd boven water te houden lees je hier.
Shin Megami Tensei is een lang lopende franchise, begonnen in 1992. Oorspronkelijk begonnen als Japan-only kwam uiteindelijk Shin Megami Tensei III: Nocturne voor de PlayStation 2 als eerst naar het Westen. Sindsdien zijn er talloze spin-offs gekomen, van MMORPGs tot action-adventure-spellen. De eerste stap richting de Nintendo DS is genomen, aangezien die nog steeds goed verkoopt en nog steeds het Walhalla is voor RPG-liefhebbers. Sommige ontwikkelaars blijven trouw aan de wortels van de serie en houden het bij het klassieke turn-based systeem; anderen proberen een nieuwe wind door de reeks te blazen om zo vernieuwing te brengen. Ook Atlus koos voor dit laatste, maar zorgt de wind daadwerkelijk voor verfrissing?
Shin Megami Tensei: Devil Survivor speelt zich af in een afgesloten Tokio. De Japanse Self-Defence Forces zetten de stad af in navolging van een uitbraak van demonen. De protagonist en zijn twee vrienden, Atsuro en Yuzu, krijgen van een vriend van hen, Naoya, een COMP (een apparaatje dat verdacht veel lijkt op een Nintendo DS, gebruikt voor bellen, internet, etc.) met een beschermd bestand erin geplaatst. Ook zijn er een paar berichten die gebeurtenissen in de toekomst voorspellen. Als een volleerde elektronica-freak hackt Atsuro het bestand. Prompt verschijnen er drie demonen die zich overmoedig op het trio werpen. De drie vrienden zijn echter beschermd door hun COMP en daarmee de demonen makkelijk de baas. De verslagen demonen voegen zich bij hen. Gaandeweg ontdekken ze dat de berichten inderdaad de toekomst voorspellen en ze proberen de grimmige situaties die erin beschreven staan te verijdelen. De game is ook heel diep qua verhaal. De ontwikkelaar heeft geweldig zijn werk gedaan om de spanning op te krikken en de speler in het verhaal te zuigen. Vanaf het puntje van je stoel, bank of ander meubelstuk zal je trillend afwachten hoe het spel tot zijn climax komt.
In plaats van het gebruikelijke systeem van de Shin Megami Tensei-reeks te hanteren, koos Atlus ervoor om een strategische draai aan het spel te geven. Net zoals bij het geprezen Valkyrie Profile: Covenant of the Plume of Advance Wars: Dark Conflict zal de speler zijn manschappen één voor één over het slagveld begeleiden. Dit gebeurt vanuit een isometrisch gezichtpunt. Op het bovenste scherm is allerlei informatie te vinden over zowel je eigen personages als je tegenstanders; op het onderste scherm zal de actie plaatsvinden. Bij het verplaatsen van je eenheden is het gebruik van de stylus niet geïmplementeerd. Dit gaat ouderwets te werk met de vierpuntstoets. Zodra de speler zijn eenheid langs één van de vijandige manschappen heeft gezet, kan er aangevallen worden.
Eén van jouw eenheden en zijn of haar vergezellende demon(en) doen hun aanvallen en vaardigheden in ik-perspectief. De speler heeft de keuze uit aanvallen, verdedigen en het gebruiken van zijn of haar vaardigheden. Het ene personage kan bijvoorbeeld een bliksemschicht laten neerdalen op zijn of haar tegenstander, terwijl een andere demon een andere eenheid kan helen.Net zoals in de spin-off-reeks Persona zal de speler de zwakke plek van zijn opponent moeten vinden voor grotere schade, wat resulteert extra beurt tijdens het gevecht. Als de speler bijvoorbeeld een vuurbol afschiet op een Kobold zal dit extra schade opleveren. Ook qua moeilijkheidsgraad is de game in orde. In het begin is het spel makkelijk en zal de speler de tegenstander snel verslaan, maar in de latere sessies zal hij zich toch wel één of twee keer over zijn kruin moeten krabben alvorens een zet te doen misschien wel drie keer.
De demonen zijn een groot aspect van de gameplay. Zo is er een heuse marktplaats voor demonen. Hier bieden ze hun contract aan voor een grote stapel geld. Met een handige zoekfunctie is het makkelijk de demon te vinden die precies past bij het beeld dat de speler in gedachte heeft. Dan moet de veiling voor de desbetreffende demon ook nog eens gewonnen worden. Dit gebeurt door steeds maar hoger te bieden dan je concurrenten, maar de speler moet sluw zijn wil hij zijn geld houden. Ook zal de speler demonen kunnen oproepen. Deze zullen eerst verslagen moeten worden voordat ze gerekruteerd kunnen worden. Het verzamelen van elk duivelse wezen is een verslavend deel van de game. De demonen kunnen ook nog met elkaar gefuseerd worden om een speciale vorm of extra kracht. En om ze dan ook nog eens op niveau te krijgen zodat ze iets waard zijn in het gevecht het voelt bijna aan als Pokémon.
Grafisch is het spel simpel gehouden. Als de speler in een gevecht verwikkeld is ziet de game er niet heel speciaal uit. Dat is ook geen vereiste bij dit soort strategische spellen; zolang het maar overzichtelijk is. En dat is het gelukkig ook. Als de karakters met elkaar praten zien ze er dan wel weer mooi en gedetailleerd uit. De emoties en gezichtsuitdrukkingen zijn ook goed gedaan. Veel beweging is er echter in deze conversaties niet. Het geeft je het gevoel alsof je naar artwork met tekst eronder loopt te kijken. De omgevingen en achtergronden zien er ook redelijk gedetailleerd uit. Het geeft je echt het gevoel in een grote metropool te zitten. Van Shibuya tot Harajuku, het ziet er mooi uit.
De sfeer van het spel is ook goed neergezet. Een paar van de typisch Japanse dingen zoals karaoke en cosplay zijn in de game verwerkt en dat geeft net dat beetje extra feeling aan het spel. Ook de figuren die je in de game tegen komt zien er flink gestereotypeerd Japans uit. Spleetogen en vreemde outfits zijn aan de orde van de dag.
De muziek door Takami Asano is zeer goed gedaan. Hij is een vrij onbekende naam in het land der videogamemuziek, maar hij heeft voor een aantal zeer memorabele deuntjes en melodietjes gezorgd. Helaas is er niet veel afwisseling in de muziek. Dat zorgt er al gauw voor dat het een beetje eentonig aanvoelt, wat zonde is. Het is namelijk wel heel mooi gecomponeerd. Met wat meer variatie had de muziek toch echt voor een groot pluspunt kunnen zorgen.
De speler zal een grote verscheidenheid aan keuzes voorgeschoteld krijgen. De keuzes van de speler zijn van groot belang. Het kan namelijk de sleutel zijn tot een extra teamlid of juist leiden tot monsterlijke overmacht. Dit trekt de speler diep in de game, want het geeft echt het gevoel af dat het belangrijk is om na te denken over je keuzes. Er zijn maar liefst zes eindes, afhankelijk van de opties die de speler kiest. Het uitvogelen van al deze eindes verhoogt de spelduur aanzienlijk, aangezien het zeer interessant is om te zien hoe misschien wel jijzelf de stad overneemt, of temidden van de demonen samen anarchie verspreidt door de stad.
Het blijkt maar weer eens dat Atlus een ontwikkelaar is waar rekening mee mag worden gehouden. Shin Megami Tensei: Devil Survivor vernieuwt niet heel veel op het gebied van tactische rollenspellen, maar het doet zijn kunstje goed. De diepe gameplay, het grote scala aan opties en keuzes en het spannende verhaal boksen zonder meer op tegen de weinig afwisselende muziek en statische graphics. Een regelrechte aanrader voor liefhebbers van strategische RPGs. - 8.5
|
|
 28-08-2009 18:31 |
     |
|
|
|
|
|
|
|
Powered by Burning Board Lite 1.0.2 © 2001-2004 WoltLab GmbH
Nederlandse vertaling door Zidane007nl |
|
