Om meteen even enkele misverstanden uit de weg te helpen: deze Forgotten Sands heeft vooraleerst niets te maken met de film van Prince of Persia die recent in de bioscoop verscheen, aangezien die gebaseerd is op de gelijknamige game The Sands of Time (al heeft Ubisoft deze game uiteraard niet per ongeluk in dezelfde periode uitgebracht en zal het ongetwijfeld gretig gebruik gemaakt hebben van de aandacht). Verder is deze versie voor de Wii een volledig andere game dan die voor de PS3 en Xbox 360, ook al doen de identieke naam en cover anders vermoeden. De game is immers ontwikkeld door een andere studio van Ubisoft (namelijk Ubisoft Quebec) en bevat zodoende een eigen verhaallijn, vijanden, wapens, etc., iets wat wij dankzij de niet zo positieve ervaringen met multiplatform games op de Wii, alleen maar kunnen toejuichen.

We treffen de prins ditmaal aan wanneer hij voor een eigen koninkrijk en bijhorende prinses wenst en, vetrouwend op een fee die hem dat belooft, in een zandstorm springt. Bij aankomst in dat beloofde koninkrijk blijkt echter al snel dat het overmeesterd is door allerlei kwade gedrochten en zijn prinses nergens is te bespeuren. Het klinkt allemaal niet bijster origineel en het wordt er naar het einde van de game toe ook niet veel spannender op. De cutscenes weten dan ook zelden je aandacht te trekken, ondanks de mooie graphics en toch wel solide acteerwerk van de stemacteurs. Zoals we gewend zijn van voorgaande delen is onze prins wederom vergezeld van een vrouwelijk schone. Dit keer echter geen prinses maar een 'djann', een fee-achtig wezen, met de naam Zahra. De makers wouden met deze game, die zich afspeelt tussen The Sands of Time en Warrior Within, de speler terug meenemen naar de oorspronkelijke sfeer van de reeks en daar zijn ze zeker in geslaagd. Zij die The Sands of Time gespeeld hebben, zullen zich in geen tijd terug thuis voelen dankzij de gekende sfeervolle omgevingen, toepasselijke muziek en andere bekende elementen waardoor je onmiddellijk zin krijgt om de trilogie terug van onder het stof te halen.

Swing that sword
Je merkt al snel dat de game speciaal voor de Wii ontwikkeld is: het spel ziet er niet enkel prachtig uit, maar ook de controls voelen bijzonder goed aan. Zo moet je zwaaien met de Remote om uit te halen met je zwaard en met de Nunchuk schudden om je vijanden te verrassen met een welgemikte uppercut. De gevechten zien er altijd erg spectaculair uit door de acrobatische sprongen en indrukwekkend ogende vechtmoves, maar missen echter vaak een uitdaging waardoor je zelden zal sterven door toedoen van een vijand. Het grootste deel van de tijd zal je evenwel bezig zijn met klim- en springwerk, toch wel het handelsmerk van de acrobatische prins. Denk hierbij aan de bekende wall runs, klimmen op pilaren, salto's maken tussen platformen en andere circuskunstjes die de prins zonder moeite uit zijn mouw tovert. Het is in dit gedeelte dat je ook het meest zal sterven, al is dat niet te wijten aan de vele dodelijk vallen die je op je pad tegenkomt, maar aan het camerastandpunt dat geregeld tegenwerkt. Zo zal je meermaals naar een andere plek springen dan je in gedachten had of stond die pilaar toch juist iets verder dan het leek, waardoor de prins tot je grote ergernis weer eens de diepte in tuimelt. De besturing is dan wel voorzien van een knop om de camera te draaien of te centreren, maar deze werkt simpelweg niet goed.

Gelukkig is de game voorzien van een automatische opslagfunctie, waardoor je meteen opnieuw aan de slag kan, dat is als je nog levens over hebt tenminste. De prins bezit namelijk vier 'levensbollen' en wanneer deze uitgeput zijn, begin je opnieuw aan een fontein, die dienst doet als opslagpunt. Dit zal echter weinig voorvallen en qua moeilijkheidsgraad ligt de lat dan ook niet bijzonder hoog. Bovendien word je tijdens het klimmen ook vaak geholpen door een lijn die aanduidt waar je heen moet en als je er dan toch nog in slaagt vast te zitten, kan je dikwijls een tip vragen, hetgeen meestal neerkomt op een zoom-in van de camera op de plaats waar je naartoe moet. Ook de bossbattles, die je om de paar uur krijgt voorgeschoteld, ogen wel erg impressionant, maar de gedrochten zijn heel wat minder taai dan ze lijken. Hetzelfde probleem geldt voor de puzzels, die toch ook een bekend element zijn van de serie. Enerzijds getuigen deze vaak van veel originaliteit, maar anderzijds vormen ze zelden een uitdaging.

Prince of powers
Een nieuw element dat toch een verfrissende wind doorheen de game blaast, is de mogelijkheid om speciale creatiekrachten te gebruiken, die je doorheen de game verzamelt. Zo kan je onder meer ringen op muren plaatsen, wervelwinden opwekken om je naar hogere oorden te brengen en een magische bol rondom je laten verschijnen. Terwijl je in het begin van de game nog geholpen wordt door gekleurde platformen die duidelijk aanwijzen waar je welke kracht kan gebruiken, krijg je na verloop van tijd de mogelijkheid om ze te gebruiken waar en wanneer je wilt. Erg cool zijn ook de momenten waarop de game plotseling in slow motion gaat, bijvoorbeeld wanneer je een gewaagde wall-run doet langsheen een diepe afgrond of je een tegenstander over je schouders een gapende ravijn ingooit. Verder kan een tweede speler op elk moment de prins vergezellen door in de huid van Zahra te kruipen. Deze optie biedt echter weinig meerwaarde omdat je uitsluitend een extra cursor krijgt toegewezen, waarmee je beperkt bent tot enkele nutteloze acties zoals het vertragen van vijanden of het tekenen van een aangewezen pad voor de prins.

Het zal je ongeveer dertien uur kosten om je een weg te banen naar de sleutel van je koninkrijk en de felbegeerde prinses, een speelduur waarmee wij meer dan tevreden waren. Nadat je de game uitgespeeld hebt, zal de prins je nog een lange tijd bezighouden dankzij de aanwezigheid van heel wat vrij te spelen bonusmateriaal. Zo kan je onder meer een aantal extra levels vrijspelen, waaronder de klassieke NES-versie van PoP uit 1992, wapens en uitrustingen uit de vorige delen unlocken of artwork en interviews met de ontwikkelaars bekijken. Daarnaast bevat de game ook een waslijst met talloze 'heldendaden': bijkomende opdrachten die je op je tocht moet uitvoeren, zoals het niet geraakt worden door een bepaalde vijand of een eindbaas met een bepaalde combo een kopje kleiner maken. Al deze extra's verhogen de replaywaarde van de game en zorgen ervoor dat de prins je dus nog een lange tijd zal weten zoet te houden.