Mario-games heb je in alle soorten en maten: Van platformers tot kartgames en van partygames tot rollenspellen. Mario & Luigi: Bowser's Inside Story is zo'n game uit de laatste categorie. Ik ben persoonlijk nooit zo'n fan geweest van (MMO)RPG's; mijn eerste en tevens tot dusver laatste aanvaring met dit genre was dan ook het spel dat iedereen op de basisschool speelde, het beroemde en beruchte Runescape. Eigenlijk speelde ik het ook alleen maar omdat iedereen het speelde, want echt boeien deed het me niet. En toen, zes jaar later, kreeg ik Mario & Luigi: Bowser's Inside Story in mijn handen gedrukt...

NOOO! HONEY!
Waar wij momenteel met de Mexicaanse griep te kampen hebben, is ook niet alles koek en ei in het Mushroom Kingdom. Er heerst namelijk een vreselijke ziekte, The Blorbs, waardoor iedereen helemaal opgeblazen wordt en daarna begint te rollen. Na onderzoek blijkt dat de ziekte door zogenaamde Blorb Mushrooms veroorzaakt wordt, welke verkocht werden door een mysterieuze man in een cape. Ondertussen wordt Bowser door diezelfde man een paddenstoel aangeboden die hem zal helpen Mario te verslaan. Door het eten van deze lucky paddo kan Bowser alles en iedereen die op zijn pad komt opzuigen, dus wat door onze Koopa King dan meteen? Juist, Princess Peach, Mario, Luigi en nog een handvol anderen opzuigen. Welkom in Bowser's Inside.

Ook Bowser heeft puistjes.

Is het hiermee afgelopen voor onze helden? Nou, niet echt. De mysterieuze man in de cape blijkt namelijk Fawful te zijn, een man met de ambitie om heel het Mushroom Kingdom over te nemen. En dan is het natuurlijk het makkelijkst om zoals gezegd Princess Peach door Bowser te laten inhaleren. Vervolgens kun je dan Bowser op te sluiten zodat je beide kastelen in bezit hebt. Dit levert meteen een interessante gameplay op: je moet Mario en Luigi ín Bowser door allerlei klassieke 2D-platformlevels loodsen op zoek naar Princess Peach en in de vorm van minigames bepaalde onderdelen van Bowsers lichaam herstellen als iets niet goed gaat, terwijl je als Bowser zelf hem door het Mushroom Kingdom moet loodsen om zijn kasteel te redden.

2/3D
Zoals ik zojuist al vertelde, verrichten Mario en zijn broertje Luigi op het onderste scherm het 2D-platformwerk, terwijl je met Bowser op het onderste scherm alle vier de windrichtingen van het koninkrijk kunt verkennen. Verassend genoeg loopt dit alles naadloos over in elkaar en is het vrijwel altijd duidelijk op welk scherm je nou moet kijken. Echt platformen kun je het eigenlijk ook niet helemaal noemen, aangezien je wel bij elke vijand á la RPG met menuutjes je aanvallen uitkiest, wat dus hetzelfde is in de "bovenwereld". Soms is het na een poosje platformen overigens wel weer even wennen om Bowser te besturen, maar na een paar minuutjes ben je daar ook weer aan gewend. Overigens vertonen beide werelden wel meer gelijkenissen. Zo hebben ze allebei hun eigen winkels: Mario & Luigi kunnen naar de door Toads bemande groothandels op het Toad Square in Bowser's lichaam en Bowser zelf kan bij de winkelketen van het komische Franse type Broque Monsieur winkelen.

De adrealine spat van Bowser af.

Daarnaast heb je van tijd tot tijd minigames in Bowsers lichaam, variërend van spelletjes waarbij je in een bepaald ritme de A- en B-knop in moet drukken tot bijvoorbeeld een minigame waarbij je zo snel mogelijk stukjes voedsel weg moet werken. Ook in de boze buitenwereld is het niet altijd hetzelfde. Zo zal je in een paar van Bowsers bossfights je DS als een boek vast moeten houden en het spel via het Touch Screen bedienen. Meng dit soort leuke afwisselingen met een grappig verhaal, komische typetjes en een heerlijke algehele feeling en je hebt een meer dan prima game.

Samen werken, samen leven
Eerder in deze review stond al dat Mario en Luigi in Bowser zijn lichaam soms moesten herstellen, maar hun samenwerking gaat veel verder dan dat. Zo zal het duo Bowser soms meer kracht geven als dat nodig is door op een bepaald ritme zijn armspieren te stimuleren, of hem tot reuzenformaat laten groeien. Ook Bowser zelf kan de boel in zijn lichaam beïnvloeden. Zijn lichaam zal bijvoorbeeld vol met water komen te staan als Bowser water drinkt en dan zullen Mario en Luigi dus naar plekken kunnen zwemmen waar ze eerst niet konden.

Games worden ook wel eens interactieve films genoemd. Hoewel dit misschien niet helemaal van toepassing is op Mario & Luigi, is het toch wel minstens een interactief verhaal. Of misschien wel een interactieve tekenfilm. Hoe dan ook, naast een leuk verhaal moet je natuurlijk wel ook goede graphics en leuke geluidjes paraat hebben staan, mocht je een kaskraker willen maken. En ook hiermee zit het weer helemaal goed bij deze game. Van de vorige twee delen in deze serie wisten we natuurlijk al dat dit stijltje goed uitpakt, maar nu is ook nog eens gebleken dat dit prima werkt vanuit een zijaanzicht. Ook wat muziek betreft is dit allemaal prima geregeld, want naast een aantal remixes van de Mario-klassiekers is er een ruime collectie aan nieuwe achtergrondmuziek gemaakt. Dezelfde achtergrondmuziek als die je bij Bowser hoort gaat gewoon door als je overschakelt naar het loodgieterduo, maar dan met een aantal spannende effecten eroverheen gegooid. Het enige wat je soms kan gaan irriteren zijn de geluidjes die je hoort als bepaalde karakters praten; dat is namelijk de hele tijd ongeveer hetzelfde.

Ook Mario en Luigi blijven niet zonder vuur.

Zoals ik al aan het begin van deze review zei dat dit mijn eerste aanvaring met dit genre is sinds tijden, kan ik jullie nu vertellen dat dit zeker niet weer de laatste zal zijn. De game steekt prima in elkaar en is ook niet te kort. Aan de andere kant duren sommige onderdelen soms nét iets te lang en is het wel eens niet helemaal duidelijk wat nou de bedoeling is, wat irritatie kan opwekken. Dit kan de pret echter niet drukken: Alphadream verdient een veer voor deze titel (of dat nou op de hoed is of op bepaalde andere plaatsen laat ik aan jullie over).