Beeld je volgende situatie even in. Je wandelt door mistige straten, slechts sporadisch verlicht door hier en daar een lantaarnpaal. Je begeeft je snel door de miezerige regen terwijl je geniet van je laatste sigaretje. Het liefst zou je al binnen zijn, maar je moet nog een eindje. De stad boezemt je angst in terwijl het overdag een mooie, zonnige en warme plek kan zijn. Je beseft dat dit maar kan in één stad, namelijk Empire Bay City, de thuishaven van Mafia 2.
Joe en Vito, de twee protagonisten, zijn twee jeugdvrienden van Siciliaanse afkomst die jarenlang in armoede hebben geleefd. Natuurlijk kun je al raden dat twee jonge gasten, op zoek naar een beter leven (lees: geld, macht, vrouwen en mooie auto's), makkelijk beïnvloedbaar zijn door de maffia. Joe en Vito beproeven dan ook snel hun kwaliteiten in de onderwereld. Langzamerhand maken ze hun opmars naar de top, waar ze hun armzalige leventje inruilen voor een luxeleven. Hoewel er twee protagonisten zijn, zal er slechts één speelbaar zijn: Vito. Joe is daarom echter niet minder belangrijk.
Realisme troef
De plaats van het gebeuren is - zoals ik eerder al vermeldde - Empire Bay City, dat volgens de makers de omvang van San Francisco heeft. Net zoals bij Call of Duty 2 hebben de makers niet halsoverkop een stad in mekaar geknutseld, maar hebben ze research gedaan en allerlei boeken, tijdschriften en ander archiefmateriaal vanuit die tijd verzameld. Zo konden ze een beeld vormen van hoe kledij, auto's, winkels en straten er in die tijd uitzagen. Er wordt gestreefd naar realisme, wat erg belangrijk is in een game volgens mij. Neem nu als voorbeeld de keuken in het appartement van Joe. Die is nagemaakt naar een beeld van een reclamefolder van zestig jaar geleden. De tijd waarin we deze stad situeren is de tijdspanne tussen 1945 en 1955, vlak na het einde van de Tweede Wereldoorlog.
Status is erg belangrijk in de onderwereld. Joe en Vito staan aan de start van het spel logischerwijs onderaan de ladder. Door echter respect af te dwingen van hun medegangsters klimmen ze langzaam maar zeker naar omhoog. Hopelijk hebben ze geen hoogtevrees, want dat zou hen wel eens zuur kunnen opbreken. In den beginne leven Joe en Vito samen in een armzalig appartementje. Ze dragen nog gewone kledij en hun status is zo groot als een mier, nietsbetekenend dus. Een paar jaar later zien we hun status evolueren. Hun appartement hebben ze ingeruild voor een chiquer exemplaar met luxueuzere meubels. De heren kunnen nu zelfs al televisie kijken! Maken we nogmaals een sprong in de tijd dan zien we dat hun stek compleet veranderd is naar een rijkeluisappartement met een hypermoderne keuken, gouden beeldjes, opgezette huisdieren enzoverder. Hetzelfde zie je terug in de kleding. Waar ze vroeger rondliepen in lompen, zie je hen nu pronken met prachtige maatpakken, een zijden stropdas, afgewerkt met een glimmende, gouden zakhorloge. Precies twee wandelende etalagepoppen uit één van de Louis Vuitton-winkels.
Mafia 2 is net zoals de GTA -en Saints Row-reeks een sandbox game, in die zin dat je kan gaan en staan waar je wil. De game is echter niet helemaal 'vrij'. Zoals je in de Call Of Duty-franchise het ene gescripte event na de andere krijgt, heb je dat ook in Mafia 2, met als enige verschil dat je hier de controle krijgt over het gescripte event. Zo kun je bijvoorbeeld ingrijpen in een 'gescript' gevecht op straat en een zijde kiezen. Hiermee zien we tevens dat keuzes in het spel erg belangrijk zijn. De makers hebben gekozen om verschillende eindes aan hun spel te knopen, naargelang de keuzes die je maakt doorheen het verhaal.
Knalfestijn
'I love the smell of gunfire in the morning!' Natuurlijk is dit een quote uit de legendarische The Godfather-films, maar niets kan mij er van weerhouden dit te gebruiken als inleiding bij het knalfestijn dat Mafia 2 kan worden. Een coversysteem zoals we dat van Gears of War kennen laat ons toe om op een tactische manier de vijand te verschalken. Alle wapens uit de jaren stilletjes zijn natuurlijk weer van de partij, waaronder de legendarische Tommy gun met zijn cilindervormig magazijn, maar ook dynamietstaven behoren tot je arsenaal. Natuurlijk is de A.I. niet van gisteren (maar van vandaag) en gebruiken ze ook cover waar nodig. Welberekende schoten zijn dus een must aangezien één kogel in het hoofd een gangster naar de hemel of hel kan sturen. De wijze waarop een vijand neerzijgt is afhankelijk van het type wapen dat je gebruikt om hem een toontje lager te laten zingen. Een shotgun zal hem waarschijnlijk van dichtbij een ledemaatje afrukken, terwijl een Tommygun hem een extra (en gratis) luchtgaatje bezorgt. Aan jou de keuze. De man-tegen-man gevechten zijn erg agressief, zo kun je allerhande stoten uitdelen met je knie, elleboog en vuisten. Je zou warempel medelijden beginnen krijgen met jouw vijanden.
Voor gamers die zich willen onderdompelen in de maffiasfeer van de jaren '40-'50 is Mafia 2 volgens mij een echte aanrader. Het sleept je mee in een ijzersterk verhaal dat je boeit tot het bittere eind. De graphics zien er alleszins al gelikt uit en sfeer is erg overduidelijk aanwezig bij deze game. Nog veel meer dan het eerste The Godfather-spel overtuigt dit spel qua realisme. Ik ben heel erg benieuwd en zou wel eens in overweging kunnen nemen om Mafia 2 te kopen. Iets wat in het nadeel spreekt van deze game is dat het uitkomt in dezelfde periode als een heleboel andere toppers, waardoor we ons terecht afvragen of Mafia 2 voldoende potentieel heeft om net dat tikkeltje boven de rest uit te steken.
