Dante bevindt zich bij het prille begin van de game in een donker bos, nabij de velden van Toscane. Hij zit er wat verbijsterd bij en wetende dat hij de volgende dag zijn geliefde Beatrice zal terugzien, denkt hij terug aan het verleden. Onze Dante was blijkbaar geen brave knul, want tijdens zijn kruistocht beging hij heel wat zonden en gruwelijkheden. Elke zonde die hij tijdens de oorlog met de heidenen van Saladin beging, staat getekend op een stuk rode stof, die hij met naald en draad zorgvuldig op zijn blote borst naait.

Rewind that tape
Alvorens we toekijken hoe Dante naar zijn geliefde terugkeert, krijgen we een speelbaar stukje uit zijn verleden voorgeschoteld. Zo komen we voor de eerste keer in aanraking met de controls, die zonder veel gestuntel uitgeoefend kunnen worden. Voor het ogenblik hoef je enkel voor een lichte aanval op de vierkantsknop te drukken en voor een zwaardere aanval op de driehoeksknop; R2 dient om te verdedigen. Nadat we een hele meute mensen hebben vermoord, vervolgen we ons pad en moeten we met behulp van de X-toets over obstakels springen totdat er terug een filmpje start. Daarin krijgen we te zien hoe Dante een mes in de rug gestoken krijgt en hoe hij in contact komt met de Magere Hein, beter bekend als de Dood, Man met de zeis, Pietje de Dood.

Dante is echter vastberaden om nog niet te sterven en gaat het gevecht met de Dood aan. Jawel, je bent nog amper met de game getrouw geworden en je krijgt al een eerste boss-fight voorgeschoteld. Na een hels gevecht, met net zoals in God of War een paar quick time events, krijgen we te zien hoe Dante Magere Hein met zijn eigen zeis aan stukken rijgt.

Bye bye, Magere Hein!

You didn't keep your promise
Na alweer een prachtig hoogstaand CGI tussenfilmpje is Dante eindelijk thuis gekomen. Beatrice zit hem vast en zeker ongeduldig op te wachten, of toch niet? Eenmaal het huis binnengestapt ziet Dante een levenloos lichaam van een pastoor liggen met een kruis in het oog geduwd. Ietsjes verder ligt Beatrice met een zwaard dat in haar bloederige buik geplant zit. Onze heldhaftige krijger wandelt ernaartoe, zijgt neer, opent haar mond en ziet haar geest tevoorschijn komen. Vlak daarna komt er een duivelse geest opgedoken. Terwijl Beatrice nog aan Dante vertelt dat ze die geest iets had beloofd, neemt de geest haar mee naar het hiernamaals. Nu is het jouw taak om samen met Dante naar de diepste krochten van de hel te reizen om er uiteindelijk samen met Beatrice terug levend uit te geraken.

Een heel zware taak zo blijkt, want eenmaal afgedaald begint het echte avontuur. Samen met zijn zeis en bovennatuurlijke Holy Cross gaat Dante allerlei demonen en monsters tegemoet om van ring naar ring te geraken en uiteindelijk zijn doel te vervolledigen. Tijdens zijn lange lijdensweg ontmoet hij Virgil, een soort van ijsgeest die je, dankzij Beatrice, doorheen de game ter hulp staat. Het eerste wat je van hem erft, is ijsmagie. Hoe verder de game evolueert, des te meer magische krachten je zal bezitten en in totaal zullen dat er zes zijn, namelijk: Righteous Path, Divine Armour, Sins of the Father, Lust Storm, Martyrdom en Suicide Fruit. De ene dient om aan te vallen, de andere dient dan weer ter verdediging of om health bij te krijgen. Het enige wat je hiervoor hoeft te doen is zielen verzamelen en de krachten in het speciaal daarvoor ontwikkelde menu aankopen.

Dante's Holy Cross schijnt als een zonnetje in de o zo duistere hel.

Naargelang de plaats kom je doorheen de game natuurlijk ook heel veel wansmakelijke monsters tegen en daarnaast nu en dan eens iemand met een getormenteerde ziel. Zo is er bijvoorbeeld een vrouw die haar moeder heeft vermoord, maar er heel veel spijt van heeft. Vervolgens kun je kiezen om ze te straffen of om ze te vergeven. Naargelang je keuze krijg je er ofwel Holy, ofwel Unholy points bij, waarmee je dan nieuwe moves of een upgrade voor je zeis of Holy Cross kunt aankopen. Het hele menu is vrij basic gehouden en met een simpele klik wordt Dante beetje bij beetje sterker.

Beatrice
Al bij al zegt Dante niet zo heel veel in de game; hij heeft het enkel over zijn Beatrice die hij terug wil. Ook de bijkomende info die je van Virgil, de cartooneske- en CGI-filmpjes verkrijgt zijn nogal moeilijk te interpreteren en er een geheel van maken is bijna onmogelijk. Een gemiste kans voor Visceral Games, want het verhaal bood toch heel wat mogelijkheden om er iets buitengewoons van te maken.

Net zoals in God of War bevat de hel ook heel wat reusachtige titanen.

Als we nu eventjes dieper ingaan op de game, dan moeten we heel eerlijk zijn en jullie vertellen dat Visceral Games veel mosterd bij God of War heeft gehaald. We weten allemaal dat je een genre geen honderd keer kan heruitvinden en daar hebben ze zich gewoon bij neergelegd; zonder schroom zijn aanvallen overgenomen en werden ideeën gekopieerd. Voor Xbox 360-gamers is dit zelfs helemaal niet erg, want zij hebben nog nooit met de moves van Kratos te maken gekregen en krijgen bij deze ook eens de kans. De gamers die wel al een keer God of War hebben gespeeld, zullen zich hierdoor meteen vertrouwd voelen, maar zullen ook iets hebben van: misschien wacht ik dan beter op God of War III?

Verder kunnen we enkel zeggen dat Dante's inferno heel vloeiend speelt en dat het verhaal, ook al wordt het soms wat raar verteld, nog nooit eerder gezien is in een videogame. Dat de makers hier en daar wat van God of War gestolen hebben is door de vingers te zien omdat ze toch een hele sterke prestatie hebben geleverd om een zo perfect mogelijke sfeer bij de game op te roepen. Dit door middel van de gore omgevingen, de talloze afschuwelijk monsters, de soms wat valse muziek die je de stuipen op het lijf jaagt en de prachtige CGI-filmpjes. Niettemin dat de game een tiental uur duurt en dat de moeilijkheidsgraad boven het gemiddelde zit, is dit een vermakelijke game, die menig hack-and-slash liefhebber met alle plezier zal bekoren.