In Phantasy Star Zero speel je met een personage dat je helemaal naar eigen wens kunt aanpassen. In het begin van de game kun je namelijk kiezen welk ras je wilt zijn: human, CAST, of newman. Dit is vergelijkbaar met de moeilijkheidsgraadopties van andere spellen, want het ene ras is net even wat moeilijker dan de andere. Dit is echter niet het enige verschil van je karakter, want iedere soort heeft verschillende uiterlijke schoonheden en heeft zijn eigen startpunt in het verhaal. Het uiterlijk van je personage kun je helemaal aanpassen zoals jij dat tof vindt. Dit hebben we eerder al gezien in andere DS-games, maar in Phantasy Star Zero is dit een stuk uitgebreider. Het blijft niet bij het kiezen van de kleur van je haar en je huidskleur, maar alles is tot in de puntjes na te customizen.

There we go
Zoals ik al eerder aangaf, heeft ieder ras een eigen inleiding. Dit is allemaal gebaseerd op één verhaal en het einde zal bij ieder ras hetzelfde zijn. Dit alles zorgt ervoor dat de replaywaarde in Phantasy Star Zero van een hoog niveau is. Het wandelen door de verschillende sfeervolle omgevingen en het vechten met de meest toffe monsters doe ik namelijk zo over. Het is vooral erg leuk om in een vrije omgeving te grinden en te zoeken naar nieuwe wapens voor je mannetje (of vrouwtje) en je personage steeds sterker te laten worden. Dit grinden doe je trouwens zo ook wel, want zonder het omhoog levelen van je personage zul je de eerste baas niet verslaan.

En daar komt mijn grootste kritiekpunt om de hoek: de game is veel te moeilijk. Ik heb expres voor het makkelijkste ras gekozen, maar desondanks kon ik na vijf keer proberen de eerste baas niet halen. De succesfactor voor het verslaan van dit beest is grinden, maar dan ook écht lang. Om deze eerste badass draak te kunnen verslaan, heb ik twee uur tegen monstertjes moeten vechten en levels omhoog moeten gaan om überhaupt een kans te maken. Dit is op zich niet erg, want het wordt goed beloond, maar op den duur wordt het toch wel een tikkeltje repetitief en vooral erg saai.

Aan de andere kant zorgt dit grinden ervoor dat je met Phantasy Star Zero nog wel even zoet bent. Je hebt het spel niet uitgespeeld in een paar uur, maar je moet er ook écht voor knokken. Zo zal het je nu en dan eens niet lukken om die baas te verslaan en ga je even grinden; gelukkig kun je je DS altijd even wegleggen en later opnieuw proberen, want je blijft zin hebben om verder te gaan met de game. Wellicht komt dit door de uitermate goede graphics of toch doordat de game zo ontzettend uitgebreid is en omdat je nieuwe skills en aanvalsmethoden wilt leren? Ik zou het eigenlijk niet exact kunnen benoemen wat Phantasy Star Zero nou zo goed maakt, want het heeft gewoon iets. Iets bijzonders!

Steek je zwaard in z'n rib
Het vechten in Phantasy Star Zero is zeer eenvoudig: je hebt drie paletten rechtsboven in het scherm en elke pallet stelt een knop voor. De Y-, B- en A-knoppen kun je gebruiken om aanvallen te selecteren of om jezelf te healen. Je kunt zelf kiezen wat je wilt doen, zoals een magische aanval of gewoon een rake klap met je zwaard geven. Als je de R-toets ingedrukt houdt, krijg je nog eens drie ruimtes om nog wat dingen op te slaan. Dit werkt allemaal goed en het is eenvoudig om van item te wisselen. En dit alles komt ook terug in de multiplayer. Het vechten is leuk in je eentje, maar als je de multiplayermodus gaat proberen, weet je waarom Phantasy Star Online zo populair is geworden. Het is mogelijk om elkaar te helpen met een quest als je bijvoorbeeld de zoveelste vervelende baas niet kan verslaan. Vraag een ander om hulp en wellicht lukt het dan wel.

Phantasy Star Zero is iets waar DS-bezitters al lang op wachten: een degelijke RPG die vrijwel net zo uitgebreid is als een RPG op een console. Grafisch is het top, de sound is prettig en het vechten voelt ontzettend goed aan. Het spel kan soms echter wat saai worden, omdat het erg moeilijk is en je soms uren aan een stuk moet grinden.