Bij de lancering van de Wii mochten we al rekenen op een nieuwe Super Monkey Ball. Destijds was ik nog redelijk gecharmeerd door de frisse besturing, maar toch viel het toen al op dat mijn geliefde franchise in een neerwaartse spiraal was gerold. Nutteloze toevoegingen zoals eindbazen en een springmechanisme deden de ogenschijnlijk simpele, doch briljante gameplay geen goed. In Super Monkey Ball: Step & Roll hoef je niet meer af te rekenen met eindbazen en ook het springmechanisme is eruit gesloopt. Jammer genoeg kampt deze opvolger met een heleboel andere problemen. Ik zeg het niet graag, maar naar mijn gevoel is de serie een beetje uitgerold.
Het basisconcept van de Super Monkey Ball-reeks is nochtans overeind gebleven: je loodst een vrolijk aapje in een bal door een heleboel kleurrijke en obstakelrijke omgevingen. Dit doe je niet door het balletje rechtstreeks te besturen, maar door de omgeving te kantelen. Het is de bedoeling dat je binnen de minuut het einde bereikt, terwijl je onderweg zoveel mogelijk bananen probeert mee te pikken. Wereld na wereld wordt de moeilijkheidsgraad stap voor stap opgeschroefd. Naar het einde toe vergt het spel heel veel van de speler: een doorzettingsvermogen om U tegen te zeggen en vooral een flinke portie geduld. Dan word je pas echt geconfronteerd met de tijdsdruk en enorm moeilijke hindernissen. Het enige wat je op dat moment als speler eist van het spel, is precisie; je moet het balletje met gecontroleerde tikjes en nauwkeurige beweginkjes door de obstakels kunnen manoeuvreren. En laat het nu net dat oh zo belangrijke precisiegevoel zijn dat ontbreekt in Super Monkey Ball Step & Roll, de tweede in de reeks die verschijnt op de Wii.
Het rolt niet
Op papier lijkt het totaalplaatje nochtans te kloppen. Het spreekt immers tot de verbeelding dat je met de WiiMote de omgeving doet kantelen, doch werkt het in de praktijk allemaal net niet accuraat genoeg. Vooral wanneer je gecontroleerde en erg precieze bewegingen moet maken, laat de besturing en het camerawerk te wensen over. Met als gevolg dat SEGA de ruim zeventig uitdagingen noodgedwongen heeft aangepast aan de gevoeligere besturing. Dit hebben ze uiteraard gedaan om bijkomende frustraties te voorkomen, maar allerlei hulpmiddeltjes zoals bredere banen, vangrails en gootjes maken de levels meteen een stuk minder interessant dan diegene uit de GameCube-versies uit vervlogen tijden.
De charme van de reeks gaat overigens volkomen verloren wanneer je het spel speelt met behulp van een Balance Board, de optionele besturing die naar voren wordt geschoven als de grootste vernieuwing van Super Monkey Ball Step & Roll. Wie plaatsneemt op zo'n opgefokte weegschaal kan de ondergrond bewegen door zijn of haar gewicht naar de gewenste richting te verplaatsen. Niet geheel verrassend wordt reeds na enkele minuten pijnlijk duidelijk dat de gameplay daar doodeenvoudig niet voor gemaakt is. Met zo'n witte plank onder je voeten wordt het aantal obstakels in de levels sterk gereduceerd, wat doet vermoeden dat SEGA zelf ook weinig vertrouwen had in deze nutteloze en geforceerde manier om te vernieuwen.
Rollen met twee
De optionele Balance Board-besturing is dus verwaarloosbaar, iets wat in mindere mate geldt voor de aanvullende coöperatieve modus. Je kunt alle levels samen met een vriend (her)spelen op de bank. De ene speler rolt zich wederom voorbij alle hindernissen, terwijl speler twee met de afstandsbediening op het scherm richt om alle obstakels uit de weg te knallen. De moeilijkheidsgraad wordt hier in balans gehouden doordat er een heleboel extra objecten in het level worden geplaatst, zodat beide spelers onophoudelijk aan de bak kunnen. Het is geen wereldschokkende toevoeging, maar met twee spelers ben je wel sneller geneigd om die kleine ergernissen te vergeven. En er valt nog meer multiplayer-plezier uit het spel te putten. Ze hebben daar bij SEGA opnieuw een blik mini-games opengetrokken, maar in tegenstelling tot voorganger Banana Blitz is het totale aantal wel gehalveerd naar 21 stuks. Jammer genoeg is het merendeel van deze bonte verzameling hooguit leuk voor tien minuutjes. Mijn favorieten zijn dan ook op één hand te tellen (Monkey Race, Monkey Snowboard, Battle Pinball en Hovercraft Battle), en meteen de enige minigames uit het zooitje die prikkelen om veelvuldig te spelen.
De eerlijkheid gebiedt mij dan ook om te zeggen dat Super Monkey Ball Step & Roll aanvoelt als een flinke stap achteruit voor de serie. Het spel bewandelt platgetreden paden en weet enkel op visueel vlak nog enigszins te verrassen met heldere beelden en vrolijke kleurtjes. Begrijp me niet verkeerd: het spelconcept staat nog steeds als een huis, maar smeekt absoluut om een betere behandeling.
In tegenstelling tot voorganger Banana Blitz heeft Step & Roll enkel een vermakelijke, maar weinig spectaculaire coöperatieve modus te bieden. Tevens werkt de optionele besturing met het Balance Board voor geen meter. De standaard besturing met de WiiMote komt beter uit de verf, maar mist accuraatheid en mede daardoor moeten de levels inboeten aan creativiteit. Het is tevens spijtig dat SEGA meer tijd heeft gespendeerd aan de hoeveelheid minigames - hoewel het totale aantal in vergelijking met de voorganger drastisch naar beneden is gehaald - dan dat ze zich daadwerkelijk zorgen hebben gemaakt over de kwaliteit ervan. De serie blijft met andere woorden ter plaatse rollen en daar word ik als fan van de Super Monkey Ball-reeks niet echt blij van.
