Zoals ondertussen misschien al duidelijk is geworden, draait het in Spyborgs vooral om krachtpatsers die half mens, half machine zijn. Jij staat natuurlijk aan de goede kant en hebt de beschikking over drie Spyborgs, namelijk Stinger, Clandestine en Bouncer. Stinger gebruikt het geweer op zijn arm om de vijand wat kogels rijker te maken, terwijl Bouncer het moet hebben van brute kracht. Clandestine verkiest dan weer haar zwaard om iedereen een kopje kleiner te maken. Samen met dit uitbundig triootje is het jouw taak deze krachten optimaal te benutten om je door de meer dan 35 levels heen te loodsen.

Uiteraard heeft bijna elk spel een slechterik nodig (zelfs in Brain Training vond ik de sarcastische en altijd kritische Dr. Kawashima veel 'slechte' kenmerken hebben) en dat is hier niet anders. Het idee dat je door middel van de moderne technologie je kunt laten ombouwen tot een ultieme vechtmachine, spreekt immers ook mensen aan met minder goede bedoelingen. In dit spel wordt die rol opgevuld door Jackal, die zich een god acht met deze upgrades. Het is natuurlijk aan jou om hem een toontje lager te doen zingen en te voorkomen dat deze krachten voor slechte doeleinden worden gebruikt.

1+1=3
Vanaf het moment dat je een nieuw spel start, zal het meteen opvallen dat teamwork een grote rol speelt. Zo sta je niet alleen op het slachtveld, maar moeten er altijd twee personages gekozen worden. Zo kun je het spel uitspelen met een vriend, maar als je liever alleen speelt, is dit ook geen probleem. In dat geval wordt je mede-Spyborg bestuurd door de computer, die dat trouwens niet eens zo slecht doet. Met een druk op een toets kan ook eenvoudig je partner bestuurd worden, zodat je tijdens een level ook eens je speelstijl kan afwisselen. Het belang van samenwerken wordt nog duidelijker wanneer je een indrukwekkend ogende genadeslag wilt toedienen. Op dat moment gaat alles even in slow motion en is het de bedoeling dat je op het goede moment het slachtoffer enkele rake klappen geeft. Deze finale klappen maken optimaal gebruik van de Wii Remote, zo kun je bijvoorbeeld je vijand aan het gehanteerde zwaard rijgen door een voorwaartse beweging te maken. Deze uiterst krachtige aanvallen zijn trouwens ook te gebruiken wanneer je partner dood is, maar als je dit alleen doet, moet je het doen zonder slow motion en is de resulterende schade ook beduidend minder.

Er was eens...
Bij het verhaal aangekomen, komen we een minder sterk puntje van Spyborgs tegen. Je wordt na een korte intro meteen aan je lot overgelaten. Vanaf hier versla je wat elektronische monstertjes en wandel je een gangetje verder om daar hetzelfde te doen. Ook gedurende de rest van het spel wordt dezelfde formule herhaald: een korte cutscene gevolgd door vlagen van vijanden. Het feit dat de levels amper vrijheid bieden, versterkt het gevoel dat je vaak hetzelfde moet doen. De enige momenten dat het verhaal een beetje duidelijker wordt, is wanneer je een verborgen cassette of video vindt. Deze kan je dan via het hoofdmenu beluisteren of bekijken om zo beter te begrijpen wat er vooraf gebeurd is. Zij die gewoon een goede hack-and-slashgame zoeken gaan hier echter geen punt van maken, er zijn meer dan genoeg vijanden om te verslaan en ook de manieren waarop je dit kan doen, zijn zeer uitgebreid. Als je echter een beetje zoals mij bent en ook graag een sterk verhaal navolgt, blijf je bij dit spel een beetje op je honger zitten, voor zover je natuurlijk een sterk verhaal kunt integreren in dit spelgenre.

If it ain't broken, break it!
Een leuk aspect aan dit spel is dat de game-engine ervoor zorgt dat zo goed als alles kapot te krijgen is. Zo kan je onder andere verscheidene dozen openbreken voor diverse power-ups, maar daar stopt het niet. Kastjes, tafels, trapleuningen en zowat alles dat niet vast aan het decor hangt, kan je volgend doelwit worden. Ook wordt de vloer beschadigd als je er bijvoorbeeld hard genoeg op slaat. Gelukkig voor je oma dus dat ze niet meespeelt in dit spel.

Het feit dat er zoveel is om te vernielen is, blijkt voor een goede reden te zijn. Elke keer als je iets raakt, wordt je comboteller opgeteld, die terug op nul komt te staan als je te lang niets doet. Een hoog aantal aanvallen na elkaar halen is erg belangrijk, want op het eind van elk level wordt eerst je hoogste combo bepaald en aan de hand hiervan wordt je eindscore vermenigvuldigd met een bepaald aantal. Stel dat je bijvoorbeeld honderd klappen na elkaar kan uitdelen, krijg je het label 'Awesome' toegekend, wat ervoor zorgt dat je eindscore in een keer honderdmaal hoger uitvalt.

Als je dan toch even een pauze inlast tussen je aanvallen, kijk dan even rond je en merk op dat Capcom zowel de personages als de omgevingen mooi heeft uitgewerkt, wat zeker bijdraagt tot een leukere spelervaring. Ook tijdens de gevechten zie je indrukwekkende explosies en goed gedetailleerde acties. De camera is volledig door de computer bestuurd, maar weet al dit grafisch geweld mooi vast te leggen. Het geluid is eveneens dik in orde en weet je zeker te motiveren om door te gaan. Al dit moois gebeurt zonder noemenswaardige vertragingen, wat aantoont dat de Wii tot best veel in staat is!

Liefhebbers van gevechten tegen diverse robotjes en cyberongedierte zullen het eens zijn, Spyborgs wordt een aanwinst waar je geen spijt van zal hebben. De goed uitgewerkte Wii-besturing en de prachtige graphics onderscheiden deze game bovendien van andere in zijn genre. Overtuigd? Loop dan snel naar de winkel, stap in de schoenen van je futuristische held naar keuze en laat zien uit welk hout (of printplaat) je gesneden bent!