Lopen is voor watjes!
Vanwege de spanning die de game zou gaan bevatten, heb ik ervoor gekozen geen research te doen voor het spelen van dit spel. Ik wilde immers geen spoilers lezen of al dagen van tevoren weten waar schrikmomenten zich bevonden. Dit was helaas echter niet zo'n verstandige keuze, want waar ik bij het zien van het originele Dead Space een doodnormale FPS verwachtte, werd ik in Extraction verwelkomd met een heuse on-rails shooter. Even voor de leken onder ons: een on-rail shooter is nog het best te vergelijken met een achtbaan. Je stapt in het karretje en hoeft zelf niet te bewegen. Het lopen gaat vanzelf en je hoeft je dus niet te concentreren op je omgeving (althans, het voortbewegen hierin). Omdat je geen stappen hoeft te zetten, zal je des te alerter moeten zijn op voorwerpen in je buurt. Dead Space Extraction maakt hier dan ook op een leuke manier gebruik van. Door met je WiiMote bepaalde voorwerpen aan te wijzen, zal je deze naar je toe kunnen halen om ze te onderzoeken. Deze voorwerpen kun je overal in de game vinden en zijn bovendien zeer uiteenlopend. Zo zullen health-kisten je pad kruisen, maar ook wapens, ammunitie of zelfs verlaten hoofden van vijanden kunnen in de omgeving verstopt zijn.

Dead Space Extraction is een on-rail shooter. Oftewel: je kunt niet zien wat er achter je afspeelt.

Wat ben je lelijk van dichtbij!
Zoals ik zonet al had vermeld, is DSE een on-rails shooter. Hoewel je hier sceptisch tegenover kan staan, kan ik je verklappen dat Visceral Games met deze keuze een goede zet heeft gedaan. Dit gegeven bouwt de spanning namelijk op, doordat je nooit weet wat je te wachten staat. Het kan namelijk zomaar voorkomen dat je nietsvermoedend van achteren wordt aangevallen! Doordat je zelf niet over de controle van het beweegpatroon van het personage beschikt, kan je er tevens van uitgaan dat het personage te allen tijden de goede kant op gaat. Bovendien krijgt het verhaal, dat overigens een dikke pluim verdient, hierdoor extra aandacht waardoor nog wel eens het gevoel wordt gewekt dat je een film aan het bekijken bent. Dit werkt in deze game alleen maar positief en dat wordt nog eens versterkt door het gekozen perspectief in combinatie met het gebruikte camerawerk. Zoals we dat van een survival- horrorgame mogen verwachten, is het beeld bovendien van uitstekende kwaliteit. De omgeving ziet er prachtig uit en is bovendien wonderbaarlijk ontworpen. Ook op de personages is niets aan te merken en gruwelijke vijanden zien er met elke stap die ze nemen lelijker uit. En dit bedoel ik in positieve zin! Uiteraard kan het niet tippen aan de graphics die een Playstation 3 op jouw televisie toont, maar Wii-bezitters mogen dik tevreden zijn met het gebruikte beeld.

Nee, het is moeders mooiste zeker niet.

I'ts never too late to shoot
Een shooter, al dan niet on-rails, draait natuurlijk om wapens en deze zijn dan ook groots vertegenwoordigd in dit spel. Met de keuze uit tien zeer variërende strijdmiddelen is er voor elk wat wils. Naast de standaard wapens is het mogelijk in het level verstopte objecten door middel van een soort projectiel naar je toe te roepen. Deze kun je vervolgens voor je neerleggen als barricade of met een flinke kracht wegwerpen naar je vijanden. Daarnaast heeft elk wapen naast een primary fire ook een alternate fire die je kunt activeren door je WiiMote negentig graden te kantelen. De alternate fire is een tweede aanvalsmanier waar een wapen over beschikt. Zo zal de vlammenwerper in eerste instantie een constante straal met vuur spuwen, maar beter richtbare brandballen afvuren wanneer de WiiMote gekanteld wordt. Door deze tweede manieren van schieten ligt het totaal aantal wapens in feite tweemaal zo hoog!

Helaas kan je naast de verplichte Rivet Gun slechts drie wapens met je meedragen en werkt niet elk wapen naar behoren. Hierdoor heb je een aannemelijke kans dat je een groot deel van de wapens nooit zult gebruiken! Gelukkig valt dit minpuntje niet aan de besturing te wijten, deze werkt namelijk prima. Naast het schieten met je handgun zal je tegenstander ook uit de weg kunnen ruimen door ze een met een flinke vuistslag een aantal meter terug te slaan. Dit gebeurt erg simpel: door je WiiMote een kleine wip omhoog te geven zal jouw personage zijn handen tijdelijk voor de hiervoor beschreven actie gebruiken. Betekent dit dat de ontwikkelaars volledig zijn doorgeslagen wat betreft de besturing voor de Wii, zoals we dat in veel andere games zien? Gelukkig niet. Je zult de afstandsbediening nooit onnodig hoeven te shaken om wapens, power-ups of andere opties te activeren. Bovendien valt de gehele game te besturen met de veelal ongebruikte Wii Zapper. Driemaal hoera voor Visceral Games!

Bah, en ik zat nog wel te eten!

Do-Re-Mii-Fa-So-La-Ti-Do!
Ha! Jij dacht na het lezen van het bovenstaande kopje dat Dead Space Extraction Mii-compatible was, is het niet? Nou, ik kan je vertellen, ik heb je op het verkeerde been gezet. Eén van de onderdelen waar ik het namelijk nog over wil hebben, is het geluid. Deze is namelijk, op een aantal monsterkreten na, prachtig uitgewerkt. Waar je het geluid in spellen als Crazy Minigolf het liefst uit zou willen doen, loont het in Dead Space Extraction wel degelijk om het volume wat harder te zetten. Niet alleen word je hierdoor dieper in de game gezogen, ook pompt de muziek de adrenaline door je lijf waardoor een schrikreactie alleen maar versterkt wordt. En het aantal keer dat je van schrik uit je stoel springt, ligt tamelijk hoog!

Helaas betekent terugdeinzen voor virtuele monsters ook een grotere kans om af te gaan. Doordat je een aantal seconden niet geconcentreerd bent op je vijanden, hebben deze meer tijd om jou af te slachten en ben je al snel heengegaan. Dit is iets wat je niet wilt, want doodgaan in Dead Space betekent opnieuw beginnen van een compleet level. Aangezien de hele game slechts tien van deze levels kent, zul je flink wat dialogen opnieuw moeten aanhoren. Dit werkt erg frustrerend, maar is de ontwikkelaar niet geheel te verwijten. Developers van games in dit genre hebben helaas altijd met problemen als deze te kampen, evenals het feit dat dit soort spellen al snel als saai worden bestempeld. In het geval van DSE is dit gelukkig niet het geval: dankzij de vele extra's die de makers in de game hebben gestopt, is er van eentonigheid amper sprake. Om verder te komen in de game zal je namelijk geregeld minigames tegenkomen, zoals het hacken van een computer of het zoeken van de juiste objecten in een zwaartekrachtloze kamer. Dit lijkt gemakkelijk en is het meestal ook. Toch zorgt dit voor dat kleine beetje variatie dat nodig is een game interessant te houden.