81 procent; met deze fantastische score schoten we Another Code: Two Memories naar de sterren. Enig puntje van kritiek was de zeer korte tijdsduur van amper vijf uurtjes. Die opmerking namen de ontwikkelaars duidelijk mee naar hun volgende game, want met een dag non-stop gaming had je niet eens voldoende voor het volledige verhaal van 'opvolger' Hotel Dusk. Ondanks het succes van beide games bleef het geplande vervolg van het vergeten leven van Ashley uit, tot Nintendo op zijn persconferentie in oktober 2008 bekend maakte dat Another Code R: a Journey into Lost Memories uiteindelijk zou verschijnen. En acht maanden later was het dan zover.

Geniale gameplay
Voor wie de beginperiode van de Nintendo DS niet heeft meegemaakt, Another Code: Two Memories vertelt het verhaal van Ashley Robbins, een veertienjarig naïef meisje dat op een dag een pakje krijgt van haar verdwenen gewaande vader. Daarin zat een DAS, een soort Nintendo DS met enkele leuke functies, en een briefje waarin hij haar vroeg naar een godverlaten eiland te komen en hem daar te ontmoeten. In dit point-and-clickavontuur moet je vervolgens op geniale wijze gebruik maken van de functies van de DS om het geheim van haar vader, het eiland en de geest van D te ontsluieren. Zo moest je bijvoorbeeld een stempelafdruk maken van een velletje papier en dat kon je enkel door je DS te sluiten en weer te openen. Slim gevonden!

Een prachtig uitzicht om aan je trekken mee te komen

In dit vervolg zijn we twee jaar later. Ashley is zestien en is haar gevonden vader terug kwijtgespeeld. Hij werd gevraagd om naar Lake Julliet af te zakken om er enkele experimenten uit te voeren, maar is nooit teruggekeerd. Na een half jaar zonder telefoontjes kreeg Ashley eindelijk een berichtje met zijn excuses en het verzoek om hem achterna te reizen voor een kampeerpartijtje. "Nou ja, wat denkt ie wel?" moet ze gedacht hebben. "Dat ie maar met zijn figuurlijke lul op een ander zijn drumstel komt slaan!" Daarnaast ontving ze ook een vernieuwde versie van de DAS (nu in de vorm van een DSi), om haar nog eens om te kopen, maar zoals elke dochternegerende vader weet hij niet dat ze amper iets is met zo'n ding. Net alsof je een neushoorn wilt omkopen met een keukenkast. Niet dat Ashley overeenkomsten heeft met een neushoorn of die keukenkast, maar je snapt mijn punt. Of niet, maar daarvoor verwijs ik je ook door naar dat drumstel, niet naar de lul. Eens aangekomen krijgt ze de ene flashback na de andere over een eerder bezoek aan het meer met haar moeder. Waarom ze zich dit plots allemaal herinnert, wordt duidelijk naarmate het spel vordert. En dan vergeet ik nog de sidestory van Matthew te vermelden, een jongetje wiens vader al een tijdje vermist is. Dat dit verhaal zich op de Wii afspeelt, is een begrijpelijke keuze: om nu nog nieuwe ideeën te kunnen uitwerken op de DS zonder in herhaling te vallen, is zeer moeilijk en de Wii brengt nu eenmaal verschillende nieuwe technieken die zich uitstekend lenen voor die geniale gameplay. En neen, Matthew is geen persoonlijke kennis van mij.

Terwijl je Ashley op de DS van bovenaf kon besturen met je stylus, zoals in de Zelda-game Phantom Hourglass, zie je nu alles vanaf de zijkant en zie je pijltjes waar je heen kunt lopen: links, rechts, boven of onder. Dit heeft zijn voordelen: nu Ashley een jong volwassen vrouw is, zie je haar in profiel, wat haar vormen beter laat overkomen en doordat de wegen reeds op voorhand zijn vastgelegd, kan je dus niet meer verdwalen. Helaas vinden sommigen dit laatste ook een nadeel en is een zicht van bovenaf ook niet zo mis. Anyway, is er geen pad dat naar links loopt, dan zal het pijltje naar links ook niet zichtbaar zijn en kan je er dus ook niet op klikken om je personage te verplaatsen. Uiteraard geldt voor de blonde lezer ook hetzelfde in de andere richtingen. Daarnaast is de besturing redelijk gelijkaardig als die van de DS-versie. Als je iets in detail wilt bekijken, kan je op het vergrootglas klikken, waardoor je vervolgens elk voorwerp apart kunt inspecteren... althans bijna elk voorwerp. Twee elementen helaas niet. Terwijl je in het vorige deel automatisch een bruikbaar item in je rugzak stak, kan dit nu enkel maar als je zelf het nut ervan al weet. Een batterij zal je bijvoorbeeld enkel kunnen meenemen als je die ook echt nodig hebt voor je muziekspeler, wat dus de uitdaging een stuk vergroot en de pret niet bederft ("oh, een batterij en kijk, die gaat in mijn rugzak. Die heb ik dus zeker nodig!"). Om het echter niet te moeilijk te maken, hebben de makers bij Cing besloten om de puzzels meestal in dezelfde area te laten zodat je niet steeds van hot naar her en terug moet rennen. Met andere woorden: deze game is een relaxtitel. Leun lekker achteruit en geniet. Zonder drumstel.

Gimmick
Zoals eerder aangekaart stond het vorige deel bekend om zijn geniale puzzels en ook hier is dat niet anders. Cing heeft goed nagedacht over de verschillende functies van de Wii Remote: je moet niet alleen regelmatig bewegen om bijvoorbeeld een rugzak uit het water te vissen, ook de knoppen op de afstandsbediening moeten worden bediend. Blijkbaar moeten de makers hebben gedacht dat mensen graag met knopjes spelen: Ashley ontvangt namelijk ook een TAS, een True Another System ontwikkeld door haar moeder waarmee ze sloten kan openen door die ernaar te wijzen en vervolgens een code in te tikken. Als dat in het echte leven eens zo eenvoudig ging, dan kreeg een man al die klappen niet. Die codes kunnen overigens bestaan uit alle knoppen of combinaties ervan. Een 1 en een 2 is snel gevonden, maar een 3 is al iets moeilijker, zeker als je niet beide knoppen tegelijk mag indrukken. Als je dit in het echte dubbelzinnige leven kan, dan ben je werkelijk geniaal, maar helaas voelt het hier en daar toch eerder aan als gimmick in plaats van genialiteit, vooral in het begin. Gelukkig worden de puzzels sterker en vervaagt die gedachte in een mum van tijd, al verdwijnt ze niet volledig.

"Als ik daar nou eens in kroop en er dan uit zou komen... zou dat een leuke metafoor zijn om de dromen van al die jonkies die me aan zitten te staren ineens kapot te prikken?"

Klassieke elementen uit de vorige game werden nu ook beter uitgewerkt. De fotocamera bijvoorbeeld kan deze keer worden gebruikt om de meest gevoelige momenten vast te leggen en als bewijs te gebruiken in moeilijke tijden. Stel bijvoorbeeld dat je vader in het ondergoed van je moeder rondloopt en er helaas een vieze vlek in achterlaat, zou het dan niet veel handiger zijn om met een foto te bewijzen dat je moeder niet in haar broek zit te...? Blijkbaar zitten ze bij Cing op dezelfde golflengte, want dit is precies wat Ashley soms moet doen: trekken en schieten om haar doel te bereiken. Ook de vragenronde op het einde van een hoofdstuk is terug om de speler zijn gedachten niet op het verkeerde spoor te brengen. Zo vergeet je geen enkel detail over het boeiende leven van onze protagonist.

Pornofilm
Jammer genoeg mist ook deze game een voice cast, maar daar zullen we eigenlijk niet echt over klagen. Je kan het vergelijken met de cast van een pornofilm. Het gaat niet om wat ze zeggen, maar om hoe ze het doen. De mimiek van de personages is zo fantastisch, dat je het geluid zo kunt afzetten. Al is dat bij een pornofilm dan wel weer een nadeel en terwijl bij zo'n film de achtergrondmuziek helemaal niet interessant is, zet je toch beter de speakers aan bij de perikelen van Ashley. De soundtrack van Another Code R is ontzettend gevarieerd en mooi georkestreerd en past perfect bij de sfeer van de reeks. Ook grafisch is er bij dit spel een duidelijke stijging in kwaliteit te merken. De animé-stijl die de designers hebben gehanteerd is terug en overduidelijk aanwezig. Doordat de personages nu in 3D worden gerenderd, krijgen we nog meer het gevoel dat Ashley echt bestaat. De characters bewegen vloeiend over het scherm zonder enige vorm van hapering en geven de spelers een soort van voldoening. Het effect van die pornofilm dus met andere woorden. Het enige verschil dat we nog hebben is een verbetering voor de game, maar een schande voor die film: het hele genot duurt maar liefst twaalf uur, wat dus alle zorgen van tafel veegt.

"Ashley, doe wat ik vraag en duik die bosjes in!"

Al met al hebben we dus een echt toppertje te pakken gekregen. Het wordt met andere woorden tijd om je in je luie zetel te zetten, Ashley erbij te pakken en je Wii Remote even in alle richtingen te draaien om jezelf en Ashley een spannende tijd te gunnen. Pret verzekerd en geen moment verveling!