Vroegah (jeweettoch, toen alles nog betah was) heb ik zowel Guitar Hero: On Tour als het vervolg Decades gespeeld en hoewel ik beide games zeer kon waarderen, had ik toch een lichte voorkeur voor het tweede deel. Meer dan in de eerste versie zaten daar namelijk verschillende tracks in uit de jaren '70 en '80, naar mijn mening nog steeds de beste decennia wat betreft rockmuziek. Modern Hits daarentegen (what's in a name) focust zich meer op de moderne nummers, dus uit de jaren '00. Na een paar uurtjes jaren '80-muziek te hebben geluisterd bij wijze van tegengif, begon ik met Modern Hits.

We want more!
Het begin spreekt voor zich: je geeft je band (die op dat moment uiteraard nog niets voorstelt) een naam, kiest je gitarist, kleding etc. Zodra je de eerste tracks van je career-mode mag kiezen, zie je de eerste veranderingen van Modern Hits. Vergeet de standaardlijstjes waarbij je steeds vijf tracks voltooit en er vervolgens weer vijf vrijspeelt; Modern Hits gooit het over een andere boeg. Je begint in een afgelegen fabriekje, waar je twee nummers ten gehore mag brengen; dit wordt de 'opening act' genoemd. Voor elk nummer dat je voltooit, ontvang je een som geld en een bepaalde hoeveelheid fans. Die fans spelen een belangrijke rol in Modern Hits: ze bepalen eigenlijk je gehele loopbaan. Om namelijk door te mogen naar je volgende optreden, heb je een bepaalde hoeveelheid fans nodig. Die fans verzamel je door nummers te spelen, maar ook (en dat is ook nieuw in dit deel) door Fan Requests te voltooien. Dit houdt bijvoorbeeld in dat je een bepaalde score moet halen bij een nummer, minimaal een 8x multiplier moet halen als bassist of in een Guitar Duel ten minste zeven items moet gebruiken. Ieder nummer heeft drie eigen Fan Requests (eentje voor Lead Guitar, eentje voor de Bass Guitar en eentje voor een Guitar Duel) en nadat je per optreden twee van deze Fan Requests hebt voltooid, mag je door naar je volgende optreden.

Een voorbeeld van een Bass Fan Request

Daar is het weer hetzelfde liedje: je speelt je nummertjes, twee Fan Requests en je mag door naar... het vorige optreden! Kennelijk hadden je fans daar geen sociaal leven en zijn ze doodleuk daar gebleven, om nu een 'headline act' van je te eisen. Oftewel: je keert terug naar de locatie van je eerste optreden, om daar nu drie nieuwe tracks te spelen waarvan iedere track weer eigen Fan Requests kent. Zo word je constant tussen de verschillende locaties heen en weer geslingerd, je een weg banend door de vele nummers van onder andere Coldplay, Evanescence, Wolfmother en Lenny Kravitz.

De luie gamer op z'n wenken bediend
Allemaal leuk en aardig natuurlijk, die Fan Requests, maar het voelt toch een beetje als een kunstmatig oprekken van het spel. In vorige delen speelde je gewoon de nummers door, waarna je ze op hogere niveaus ging spelen en steeds je highscore wilde verbeteren. Doordat je in Modern Hits ook nog steeds de Fan Requests moet spelen, ben je zeker drie keer zo lang met de career-mode bezig. Hoewel de Fan Requests zeker vermakelijk zijn, komen ze toch allemaal op dezelfde drie soorten opdrachten neer en dat gaat op een gegeven moment wel vervelen. Dan denk je 'kom op, ik wil gewoon de volgende nummers spelen!'. Daar heeft Activision dan weer een bijzonder vreemde oplossing voor gevonden: de complete tracklist is al beschikbaar in de 'Quickplay'-modus, waar je ieder nummer op elke moeilijkheidsgraad kunt spelen. Wat is dan het nut van die hele career-mode? Waarom niet gewoon zorgen dat je elke track moet vrijspelen en dat gewoon achter elkaar kunt doen, waarna je zelf nog los kunt gaan met de Fan Requests? Of maak die Fan Requests inderdaad verplicht, maar zorg er in ieder geval voor dat je niet meteen al alle nummers kunt spelen. Het voelt als een halfzacht compromis van Activision om enerzijds wat variatie aan te brengen en anderzijds de luie gamer ook op z'n wenken te bedienen.

Het notenbeeld van de nieuwe tracks is bijzonder gevarieerd

In het verkeerde tijdperk geboren
Daarnaast ben ik ook niet zo te spreken over de tracks zelf, hoewel dit natuurlijk voor iedereen verschilt. Voor mij hoort Guitar Hero met lekkere harde rock gepaard te gaan, uit de tijd dat muziek nog gewoon een melodie had en het nog cool was om als twintiger een baard te laten staan. Ik mis vooral die echte rockmelodie bij veel nummers in Modern Hits. Topbands als Coldplay ten spijt, is de tracklist minder indrukwekkend dan in de vorige delen; maar, opnieuw, dat is geheel persoonlijk. Misschien ben ik wel gewoon in het verkeerde tijdperk geboren.

Modern Hits is dus gevarieerder dan de vorige delen en eindelijk heeft Activision wat tijd gestoken in het inbrengen van vernieuwende elementen. De nummers daarentegen spreken bepaalde groepen gamers wat minder aan, dus dat kunnen we weer tegen elkaar wegstrepen. Als je van Guitar Hero en van dit soort tracks houdt, spreekt het natuurlijk voor zich dat je deze game aan moet schaffen; maar wat als je, net als ik, meer van de oudere nummers houdt? Tja, dan hangt het af van de hoeveelheid overige consoles en handhelds die je hebt staan. Is de DS je enige gamemachine, dan is het helemaal niet gek om de aanschaf te overwegen. Immers, het is voor Nintendo's handheld behoorlijk kommertijd in de zomermaanden en hoewel bijvoorbeeld collega Niels een bijzondere liefde voor komkommers heeft (vraag me alsjeblieft niet waarom), betekent het voor de wat meer 'normale' gamer dat er weinig leuks uitkomt. Zo beschouwd is Modern Hits zeker de aanschaf waard.