Sega kan al ruim tien jaar rekenen op succesvolle Virtua Tennis-games op verschillende platformen, maar onze witte console ontbrak nog op het lijstje. Met de komst van de Wii MotionPlus leek het Sega dan ook de ideale gelegenheid om dat succes ook op de Wii voort te zetten. Het concept van de tennistitel is helemaal hetzelfde gebleven: beginnen als nummer honderd van de wereld met je zelfgemaakte personage en je opwerken naar de top.

Timing troef
Ondanks die vertrouwde formule was het als Virtua Tennis-fan toch even aanpassen, want het is natuurlijk finaal gedaan met het op knopjes duwen. Het enige wat je op de Wii moet doen is slaan, slaan en nog eens slaan en dat is natuurlijk uiterst realistisch. In tegenstelling tot Grand Slam Tennis is het hier echter minder van belang hoe je slaat, maar eerder wanneer je slaat. Zonder Wii MotionPlus kan je zelfs een backhand slaan terwijl dat eigenlijk een forehand had moeten zijn. Het enige wat hier telt is de slagmeter: een klein balkje dat precies aangeeft waar de bal terecht zal komen. Hierdoor is het zelfs voor leken meteen mogelijk om je tegenstanders alle hoeken van het veld te laten zien.

De slagmeter is immens handig voor tennisleken.

Bij het gebruik van de Wii MotionPlus is het dan wel weer belangrijk hoe je slaat, maar het werd al snel duidelijk dat de mogelijkheden van dit nieuwe gadget helemaal niet optimaal benut worden. Je voelt wel een verschil tussen het tennissen met of zonder MotionPlus, maar je alter ego op het scherm doet meer niet dan wel jouw exacte bewegingen na. De slagmeter is hier ook nergens meer te bespeuren, maar je blijft de ballen wel op dezelfde manier plaatsen: sla je meteen, dan speel je een gekruiste slag en hoe langer je wacht met slaan, hoe meer de bal ontkruist zal worden.

Zodra je het slaan onder controle hebt, kan je aan de slag in de allesomvattende World Tour. Het is hier je hoofddoel om nummer één van de wereld te worden, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De enige manier om te stijgen is logischerwijs door toernooien te winnen. Zo'n toernooi bestaat uit drie wedstrijden en na het behalen van de beker stijg je maximaal drie, maar meestal slechts één of twee, plaatsen op de ranglijst. Als je even een rekensommetje maakt, zie je al snel dat je immens veel tijd nodig hebt om die begeerde eerste plaats te bereiken. Zeker als je weet dat je tussen de toernooien door ook grondig moet trainen om beter te worden.

Leuke minigames
Dat trainen kan op twee manieren: serieus of leuk. Voor de eerste optie heeft Sega niemand minder dan Tim Henman in de arm genomen. In zijn 'Academy School' kan je jouw slagen, voetenwerk en serve-and-volley-spel verbeteren door daar specifiek op te trainen. Je kan kiezen om in alledrie top te worden, maar je kan ook één stijl kiezen en je daar volledig op toeleggen. De tweede en leuke manier van trainen zijn de minigames. Deze hebben allemaal wel met tennis te maken, maar zijn een leuke uitsmijter om even tussendoor te spelen. Zo moet je bijvoorbeeld boodschappen oprapen om je voetenwerk te verbeteren of piratenschepen kapotslaan zodat je lange slagen erop vooruit gaan.

Naast de toernooien en trainingen kan je in deze World Tour ook even thuis binnen wippen. Daar vind je onder andere een handige kalender terug en je kan er ook even uitrusten, want dat is na enkele toernooien telkens nodig. Tot slot kan je er ook van uitrusting wisselen, al moet je wel eerst nieuwe kleren kopen met het geld dat je wint op toernooien. Tussen al die verschillende kledij zitten een paar vreemde stukken, zodat het perfect mogelijk is om als echte weirdo op het plein te staan.

Aan de omgeving rond de banen is bij Sega duidelijk meer aandacht besteed.

Dat laatste kan je tegenstander misschien beïnvloeden tijdens een potje online tennissen, want ook dat is mogelijk in Virtua Tennis 2009. Al is er jammer genoeg nu en dan wat lag te bespeuren, waardoor je soms punten verliest zonder dat je er ook maar iets aan kan doen. Voor een winnaarstype als mezelf is dat bijzonder frustrerend en dat is erg jammer, want online spelen heeft toch altijd net dat ietsje meer dan tegen de computer spelen.

Grafische details
Ondanks enkele kleine minpuntjes ben ik toch nog steeds een Virtua Tennis-fan en dat komt onder andere door de grafische details van deze titel. De omgevingen waarin je tennist, zijn tot in het kleinste detail weergegeven en dat is een enorm pluspunt. Om je even een voorbeeldje te geven: langs de kant staan camera's die het hele gebeuren filmen en die volgen ook daadwerkelijk de baan van de bal. Ook de lijnrechters doen prima hun werk en duiken zelfs weg als de bal hun richting uit komt. De toevoeging van leuke sounds had dit plaatje helemaal kunnen afmaken, maar daar is jammer genoeg geen aandacht aan besteed. Er klinkt wel wat muziek op de achtergrond en de scheids roept de score om, maar enige vorm van commentaar moet je niet verwachten.

Het debuut van Virtua Tennis op de Wii kunnen we zeker geen mislukking noemen, maar het had hier en daar toch beter gekund. De gekende formule zorgt nog steeds voor succes en de Wii-besturing zorgt ongetwijfeld voor meer realisme dan op de PlayStation3 of Xbox360, maar in de strijd met Grand Slam Tennis moet deze telg het onderspit delven.