Als tennisliefhebber keek ik al lang uit naar Grand Slam Tennis, al moet ik toegeven dat de Wii MotionPlus daar misschien net iets meer mee te maken had dan het spel zelf. Er zijn namelijk al heel wat tennisgames de revue gepasseerd en die waren telkens wel leuk, maar ik bleef altijd met hetzelfde gevoel achter: het had toch net dat ietsje meer kunnen zijn... In Wii Sports waren de mogelijkheden erg beperkt, in Top Spin 3 de sets veel te lang en in Mario Power Tennis waren de slagen behoorlijk onnatuurlijk. EA Sports ging dus een behoorlijke uitdaging aan om deze minpuntjes in hun titel weg te werken en hun inspanningen werden al snel zichtbaar: veel mogelijkheden, korte en krachtige sets en een realisme om U tegen te zeggen.

Realisme alom
Door dat laatste stukje van de vorige zin heb ik natuurlijk al verklapt dat de Wii MotionPlus een echt succes genoemd mag worden. Er werd ons beloofd dat dit accessoire ervoor zorgde dat onze bewegingen tot in het kleinste detail op het scherm werden overgezet en dat is ook precies wat we krijgen. Sla je namelijk een bal met topspin, dan zal ook je alter ego op het scherm dat doen en hetzelfde geldt voor een slicebal of gewoon een vlakke bal. Enkel de lob en het dropshot moeten worden uitgevoerd door op de A- of B-knop in te houden tijdens het slaan, maar dat kunnen we EA niet kwalijk nemen, want iedere tennisser weet hoe klein het verschil in slag is tussen een slice en een dropshot.

Rafael Nadal ziet er in cartoonversie toch net iets minder aantrekkelijk uit...

Naast het soort slag kan je natuurlijk ook helemaal zelf beslissen waar de bal zal belanden. Al wil dat in het begin wel eens mislukken, want hier komt heel wat precisie en vooral feeling bij kijken. De tennissers onder ons zullen de tegenstanders al snel alle hoeken van het plein laten zien, maar voor leken is er enig geduld nodig om de ballen net langs de lijn te plaatsen. Zodra je die plaatsing onder de knie hebt, wordt Grand Slam Tennis opeens een pak leuker. Je kan je eigen troeven ontwikkelen en zo de tegenstander van de baan vegen. Mijn korte forehand cross is ondertussen zelfs voor Federer en Nadal onhaalbaar en dat voelt verdomd goed!

Ondanks mijn lof voor de besturing, moet ik jammer genoeg toch ook even een klein minpuntje aanhalen. EA heeft er namelijk voor gezorgd dat tennisleken het zichzelf makkelijk kunnen maken door hun speler automatisch te laten bewegen. Dat is op zich wel leuk voor de mindere sporthelden, maar het houdt ook in dat er automatisch gekozen wordt of je een backhand of forehand zal slaan. Het spel maakt hierin af en toen wel heel rare keuzes zodat je een misser van formaat slaat. Dit gebrek kan natuurlijk makkelijk opgelost worden door zelf te bewegen met behulp van de nunchuk, maar dat is als beginner makkelijker gezegd dan gedaan.

Grand Slams als hoofdact
Met een leuke besturing alleen kan een game het niet maken, maar EA Sports heeft ook voor de rest gezorgd. Zo is er gekozen voor verschillende modi, maar de Grand Slam steekt er toch wel een beetje boven uit. Je schuimt hier logischerwijs de vier grandslamtoernooien af: de Australian Open, Roland Garros, Wimbledon en de US Open. Voor je echter aan het grote werk kan beginnen, moet je telkens enkele voorbereidingsmatchen spelen en daarin komen kort verschillende spelvormen aan bod. Je eerste opdracht is een exhibitiematch, als tweede volgt een 'legend challenge', waarin je een tegenstander moet verslaan om zo zijn troef aan te leren. Zo kan je jouw character bijvoorbeeld de beweeglijkheid van Ivanovic of de moordende forehand van Djokovic geven.

Het racket van McEnroe vliegt naar goede gewoonte meermaals de grond op.

Als derde en laatste moet je jezelf ook nog voorbij één van de vele partygames slaan. Deze zijn in je eentje heel wat minder leuk en bij de echte party mode ben je daarom verplicht om met minstens twee spelers aan het avontuur te beginnen. Je hebt in deze modus een brede waaier aan verschillende minigames en ik kan er geen enkel spelletje uithalen dat niet leuk is. Zo kan je bijvoorbeeld kiezen voor 'Net Masters' waarbij punten die je aan het net maakt dubbel tellen of 'Triplets Point' waarbij je twee tegen één moet spelen en zo snel mogelijk drie games moet winnen.

Zodra je deze drie opdrachten hebt voltooid (je hoeft de drie matchen trouwens niet te winnen) stoot je door naar de hoofdtabel van de Grand Slam. Daar moet je maar liefst vijf matchen winnend afsluiten om met de beker naar huis te gaan, maar Electronic Arts heeft er gelukkig voor gezorgd dat de matchen niet te lang aanslepen. Om een set te winnen moet je in het beste geval slechts drie games winnen, maar er moeten wel steeds twee games verschil zijn dus het kan af en toe wat langer duren.

Leuke extra's
Tijdens deze grandslamtoernooien krijg je bij winst ook allerlei kledingstukken en accessoires om je eigen speler op te smukken. Grote merken als Nike, Adidas en Lacoste zijn allemaal vertegenwoordigd, maar EA stelt zelf ook eigen kleding ter beschikking. Je krijgt een handig overzicht van al je gewonnen spullen in de rubriek 'My Tennis' waarin je naast je kleding ook allerlei andere dingen kan aanpassen zoals je type speler, huidskleur, haarsnit,... Naast een overzicht van het uiterlijk van je speler, is er ook de handige 'Get fit'-optie waarin je zelfs kan zien hoeveel calorieën je dagelijks verbruikt hebt.

Je vraagt je nu misschien af of al dit leuks ook in een online jasje is gestoken en jawel hoor, ook daar heeft EA aan gedacht. En het is een online modus om duimen en vingers bij af te likken. Je kan er kiezen om, zowel in enkel als dubbel, tegen ongerangschikte spelers te kiezen, maar daar is de uitdaging natuurlijk ver zoek. Spelen tegen gerangschikte spelers en zo zelf omhoog klimmen in de ranglijsten is dus de boodschap. Je kan je zo vergelijken met tennissers over de hele wereld, maar je wordt ook samen met al je landgenoten gerangschikt in een landentabel. Wij Belgen staan daar momenteel trouwens op een schitterende zevende plaats. De Nederlanders daarentegen hebben nog wat werk voor de boeg want zij zijn pas op de vijftigste plek terug te vinden.

Het belabberde publiek waar zo goed als geen leven in zit...

Last but not least heeft EA Sports zich ook op grafisch vlak onderscheiden van de andere tennisgames. In tegenstelling tot de besturing is het realisme hier namelijk helemaal zoek. De gameontwikkelaar heeft gekozen voor een cartoonachtige stijl en dat valt niet bij iedereen in goede aarde. Maar veel erger dan de spelers, is het publiek dat er absoluut belabberd uitziet. Je ziet namelijk niet meer dan enkele ingekleurde vlakken zonder enige vorm van dieptezicht. En nu we toch even de minpuntjes opnoemen, haal ik ook even de voiceovers aan die helaas erg beperkt zijn. Dezelfde standaardzinnetjes komen telkens weer terug en dat begint na een tijdje toch wel te vervelen.

Ondanks enkele minpuntjes is Grand Slam Tennis ongetwijfeld een topper van formaat en we kunnen dan ook niet anders dan EA Sports proficiat te wensen met deze prestatie. Ze hebben de ideale keuze gemaakt om hun allereerste tennisgame te combineren met de revolutionaire Wii MotionPlus. De besturing is subliem en als het ook even wat minder lijkt te gaan, kan je de WiiMote makkelijk kalibreren door hem twee seconden op een vlakke ondergrond te leggen. Er is nu echter nog één grote vraag: is Electronic Arts erin geslaagd om Sega en Virtua Tennis te verslaan? Dat zie je op 12 juli hier bij Next-Games!