Dit is de recensie van de Wii-game en ik laat jullie alvast weten dat ik meer gecharmeerd ben van deze versie dan van het spel voor de Nintendo DS. Ook moet ik melden dat ik de game in het Engels heb gespeeld, hoewel er een Nederlandse taaloptie aanwezig was. Harry Potter en de Halfbloed Prins heb ik namelijk ook in het Engels gelezen en om mezelf wat herkenning te gunnen, heb ik hiertoe besloten. Desondanks probeer ik voornamelijk de Nederlandse termen en namen te gebruiken.

Zwerkbal is zeker niet snaai
De trailers van de film Harry Potter and the Half-Blood Prince maakten mij ontzettend enthousiast; dat ik hiervoor naar de bioscoop wilde, stond als een spreekwoordelijke paal boven water. De game moest het in huize Peuchen echter zonder enige promotie doen en de eerste trailer die ik ervan zag, was die met de logo's van alle ontwikkelaars, uitgevers, enzovoorts, die voorafging aan het menu. Als ik deze tof zou noemen, zou het een understatement zijn, want het filmpje deed niet onder voor de trailer van de film, uitgezonderd het ontbreken van voice-acting.

Deze goede eerste indruk werd meteen doorgezet naar het begin van de game, want Harry mocht gelijk plaatsnemen op een bezem om een stofdoek over zijn vliegkunsten te halen. Bij dit opwarmertje (en ook tijdens elke Zwerkbalmatch) is het de bedoeling om door ringen in de vorm van sterren te vliegen om tijd te winnen op de Snaai, het gevleugelde, gouden balletje. Je bent hierbij deels gebonden aan een vaste route, maar door het bewegen van de afstandsbediening in bepaalde richtingen, heb je invloed op het niet of wel passeren van zo'n ring. De nauwkeurigheid die zonder de Wii MotionPlus wordt bereikt, is veel beter dan je zou verwachten en de enige opmerking die je kan hebben op deze minigame die een aantal keer terugkomt, is dat-ie net iets te lang duurt. Liever zou ik iets kortere sessies hebben, waardoor ze boeiend blijven en aantrekkelijker worden. Iets wat overigens jammer is met betrekking tot het Zwerkbal, is dat je enkel als Zoeker kan spelen. Scoren als Jager met je Wii Remote, de doelhoepels verdedigen als Wachter en als Drijver de Beukers wegslaan lijkt me goed mogelijk op de Wii en ook nog eens ontzettend tof.

Harry tijdens zijn dagelijkse rondje joggen door Zweinstein

Weg, sluipweg!
Haast Onthoofde Henk is Griffoendors afdelingsspook en vanwege dat feit kan Harry altijd op hem rekenen als Brilsmurf ergens naartoe moet op Zweinstein. Zoek je Ginny om samen te oefenen voor Zwerkbal? Druk de minknop in en Henk verschijnt aan je en begeleidt je naar Rons zus. Dit is zeer handig, want in het grote Zweinsteingebied je weg vinden is een vak apart; er is namelijk geen kaart. Af en toe verschijnt wel de Sluipwegwijzer in beeld, maar dat is enkel wanneer de Schouwers een gedeelte van het kasteel hebben geopend. De wandelingen door de school en in het gebied daaromheen met Henk zijn overigens rijk in aantal en vaak duren ze ook redelijk lang, maar erg is dat allerminst, want Zweinstein is om door een ringetje te halen en om u tegen te zeggen. In tegenstelling tot het 3D-gebruik in de DS-versie, is aan de uitwerking hier wel veel aandacht besteed, wat zorgt voor grootse, maar niet lege omgevingen. Door de Z-knop ingedrukt te houden, kun je Harry laten sprinten en het is duidelijk dat EA daarin gebruik heeft gemaakt van een van haar redelijk nieuwe franchise Mirror's Edge. De omgeving vervaagt, er wordt ingezoomd op Harry en zijn handen bewegen precies zo als die van Faith, hoofdpersoon van het genoemde spel. Deze recycling is allerminst erg, want het zorgt tijdens de lange wandelingen voor een heus adrenalinegevoel. Het sprinten is niet te gebruiken als je op de trap loopt, maar gelukkig hebben de trappenhuizen hun eigen charmes: de trappen bewegen, net zoals in het boek!

De game bestaat hoofdzakelijk uit vier onderdelen: het kasteel doorkruisen, Zwerkbal spelen, toverdranken maken en duelleren. Het vak Toverdranken wordt in het zesde boek niet meer gegeven door professor Sneep, maar oudgediende Slakhoorn onderwijst leerlingen hierin. Doordat Harry aan het begin van het schooljaar toch besluit het vak te kiezen, krijgt hij een reserveboek van Slakhoorn, dat ooit eigendom is geweest van de Halfbloed Prins uit de titel. Door de aantekeningen daarin weet Harry zeer goede resultaten te behalen op dit gebied. De rest van het verhaal wordt niet meer dan redelijk gevolgd door de game, want vaak ontbreken er stukjes verhaal of zijn er gedeeltes veranderd om het tempo erin te houden. Sowieso is het handig het verhaal te kennen, want anders raak je al heel snel de draad kwijt; de game lijkt hierdoor vooral bedoeld te zijn voor Harry Potterfans.

Bij het maken van toverdranken zijn je Remote en Nunchuk je beste maten, want de Remote is soms een flesje met een vloeibaar ingrediënt, soms een toverstok, soms een lepel om mee te roeren en in combinatie met de Nunchuk een waaier. Met de richtingsstickuitbreiding alleen kun je dan weer rook laten verdwijnen die verschijnt als je een fout hebt gemaakt met je toverdrank. Met deze minigame vermaak je je wel een tijdje, maar ik speelde hem alleen wanneer dat nodig was voor het verhaal. Vrijwillig de te lange processen van schenken, roeren en schudden volhouden was niet aan mij besteed.

Nee, dit schilderij praat niet tegen Harry; onze brilmans is schizofreen geworden.

Tactisch tovergeweld
Het duelleren is het aspect van het spel waarin je afrekent met menig Zwadderaar of Dooddoener. Door naar voren te zwaaien met de Wii-afstandsbediening gebruik je Paralitis, zowel de Remote en Nunchuk naar voren bewegen zorgt ervoor dat Expelliarmus de opponent naar de grond brengt en je armen gekruist houden bezorgt je een schild dat met de juiste timing een aanval kan terugkaatsen. Er zijn nog twee andere spreuken te verkrijgen en alleen door het combineren van deze jinxen op de juiste manier kun je de overwinning veiligstellen. Enkel zwaaien met de twee controllers heeft geen zin, want hier komt zeker tactiek bij kijken. Elk gevecht ziet er tevens indrukwekkend uit door al het tovergeweld, waardoor deze derde minigame de middelste plek van mijn erepodium bezet houdt.

Het grootste minpunt van Harry Potter en de Halfbloed Prins is dat zelfs ik de game ontzettend snel kon uitspelen. Ik beschouw mezelf als een trage gamer en wanneer ik dan een spel in twee sessies afrond, is het echt te kort. Persoonlijk zie ik geen reden waarom de game zo kort is, want met alle overgeslagen gedeelten van het verhaal hadden nog genoeg uren gevuld kunnen worden. Ik weet daarom niet of het spel wel de vijftig euro waard is die door sommige winkels wordt gevraagd; voor de 35 euro van een klein aantal winkels zouden Harry Potterfans de aankoop serieus moeten overwegen, want 'kort maar krachtig' zou zo de ondertitel van dit spel kunnen zijn.

"n00b, mn toferstaf pwnt jou wii controllr!!!11"

Applaus
De herspeelwaarde is ook nog eens nihil, dus daar moet je het al helemaal niet voor doen. De game eindigt dan wel met de 'Eindeloze dag' waarop je nog alle spelden (een soort achievements) en wapenschilden (vergelijkbaar met de sterren in Mariogames) kunt verzamelen en de drie minigames kunt spelen, de bereidheid van mijn kant om me na dit avontuur hier nog in te verdiepen was er niet.

De kleine dingetjes die het spel karakter geven, zoals de volledige voice-acting en mensen die 'Au!' zeggen als je tegen hen aan rent, en de te verteren moeilijkheidsgraad hebben er ook voor gezorgd dat ik dit spel als een van de betere licentiegames van dit moment zie én dat ik weer normaal een virtueel Harry Potteravontuur kan spelen. Ik had namelijk ooit een Harry Potterspelletje voor de Game Boy Advance en daarin moest je in de nachtelijke uurtjes door het kasteel sluipen. Dit lukte mij nooit en daardoor had ik 'n lichte trauma aan Zweinstein in de nacht. Door een succesvolle korte achtervolging van Sneep en Draco in Harry Potter en de Halfbloed Prins heb ik aan deze duistere herinneringen echter zo goed als een eind gemaakt. Dan wil ik best vergeven dat Harry om de een of andere reden zijn Onzichtbaarheidsmantel niet gebruikt tijdens dit tochtje.