Sta er niet van versteld als je nog nooit van Aliens in the Attic gehoord hebt. De film was vorig jaar in de Amerikaanse cinema's te zien, maar in de Benelux heeft hij het grote scherm nooit gehaald en de matige Amerikaanse scores kunnen daar voor iets tussenzitten. Het verhaal, waarin de drie kinderen van de familie Pearson tijdens hun vakantie de strijd aangaan met een bende aliens, kon de bioscoopgangers niet overtuigen, maar Playlogic probeerde er toch nog een succesvolle game van te maken.

Ieder z'n sterkte
Het verhaal van het spel loopt grotendeels gelijk met dat van de film en jij neemt de plaats in van de drie hoofdpersonages: Tom, Jake en Hannah. Deze twee broers en hun zus moeten de aliens in hun vakantiehuis zien te verjagen en dat doen ze elk met hun eigen vaardigheden. Tom is de technicus van dienst en is de handigste harry van de drie wat betreft wapens en gadgets. De wapens die hij wat minder kan bedienen, zijn dan weer de paradepaardjes van zijn broer Jake. Daarnaast kan deze laatste ook zware voorwerpen verplaatsen wat soms erg handig kan zijn.

Gelukkig zorgen de eindbazen af en toe voor wat uitdaging.

De derde in het lijstje, en tevens de enige vrouw in het spel, kan een dubbele sprong maken die op vele momenten in het spel onmisbaar is. Wanneer er echter moet geschoten worden, ben je niks met dit meisje, want ze beschikt jammer genoeg niet over een wapen. Hierdoor zal je dus constant van personage moeten wisselen en dat wordt op den duur vervelend, ook al gaat dat simpel door een druk op de L- of R-knop.

De buitenaardse wezens die je moet bekampen (en die eigenlijk meer op robots lijken) zijn zelfs voor kinderen amper een uitdaging. Je kan ze beschieten door de Y-knop in te drukken, maar dan wordt het richten wel iets moeilijker. Een makkelijker alternatief is het Touch Screen dat de kogels precies laat komen waar jij het scherm hebt aangeraakt. Gelukkig valt er net iets meer uitdaging te rapen bij de eindbazen. Deze gigantische aliens hebben elk hun specifieke sterktes en zwaktes die je te weten moet komen om ze te kunnen verslaan.

Eentonigheid troef
Jammer genoeg zijn de eindbazen op één hand te tellen, want het spel bestaat immers maar uit vijf levels. De eerste vier spelen zich af op telkens een andere verdieping van het gigantische vakantiehuis, terwijl nummertje vijf de tuin als achtergrond heeft. De kelder en de tuin zorgen gelukkig voor wat afwisseling in de achtergrond, want de overige drie levels zien er grotendeels hetzelfde uit.

In de gameplay valt er ook niet veel afwisseling te vinden. Door het verzamelen van boutjes doorheen de game en het bevrijden van familieleden, krijg je wel kleine extraatjes zoals nieuwe gadgets of upgrades voor je wapens, maar het spel op zich blijft grotendeels op hetzelfde neerkomen. Ook in de vijanden die je tegenkomt, zit er amper variatie en dat is toch wel jammer. Het spel mag dan wel voor een jonge doelgroep gemaakt zijn die niet zo veeleisend is als wij, toch trekken ook zij ergens een grens.

Buiten ziet het er eindelijk eens een beetje anders uit.

Op grafisch gebied is deze buitenaardse game ook al geen hoogvlieger. De verschillende verdiepingen zijn mooi in 3D opgebouwd, maar zijn erg kaal en zoals eerder al aangehaald nogal eentonig. Leuke sounds zouden de game nog kunnen rechttrekken, maar helaas zijn ook die niet aanwezig. Hier en daar hoor je eens een leuk effectje, maar daar stopt het dan. Enige vorm van voice-over valt nergens te bespeuren, want alle dialogen worden gewoon als tekst weergegeven. Niet erg handig voor die kinderen die net leren lezen…

Je hebt ondertussen wel al door dat deze game net als de film de mist is ingegaan. Kinderen die al vlotjes kunnen lezen, kunnen misschien nog een paar uurtjes plezier beleven aan de alien-avonturen, maar eens je de kaap van tien jaar bent gepasseerd, zal deze game niet meer scoren.