Pokémon Gold en Silver kwamen bij ons uit in 2001 voor de Game Boy Color. Het was een ware revolutie op gamegebied, want de Pokémongames waren zowat de eerste spellen waarbij je tegen elkaar kon vechten en met elkaar kon ruilen op twee losse apparaten. Dat was nog eens wat anders dan met de splitscreen van de consoles op de televisie! Om je Pokédex compleet te krijgen, had je beide versies van de spellen nodig, want sommige Pokémon waren alleen in het ene deel te vangen, terwijl andere beestjes alleen in het tweede deel te vinden waren. Mede hierdoor worden Gold en Silver tot op de dag van vandaag nog door veel mensen verkozen tot de beste Pokémongames uit de reeks. Nu, bijna tien jaar later, vond Nintendo het tijd worden om deze spellen opnieuw uit te geven in een nieuw jasje. Is ontwikkelaar Game Freak er in geslaagd om de beste delen in de serie een waardige remake te geven, of voelt het een beetje aan als mosterd na de maaltijd?

Zelfde game, nieuw jasje
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: technisch gezien zijn Pokémon HeartGold en SoulSilver (HGSS afgekort) de beste spellen in de serie. Qua verhaal is het echter weer hetzelfde liedje als alle andere Pokémon RPG's: je bent een jongen (of meisje, wat niet kon in de originele Gold en Silver) en gaat op avontuur om acht verschillende badges te halen door de gymleiders te verslaan. Met deze acht badges kan je vervolgens deelnemen aan de Pokémon League en zo de kampioen worden. Onderweg is het de bedoeling dat je zo veel mogelijk verschillende Pokémon vangt en deze traint en dat je talloze sidequests uitvoert voor bewoners van de steden en dorpjes die je onderweg tegenkomt.

Natuurlijk gaat dit niet zonder problemen en word je regelmatig lastig gevallen door het beruchte Team Rocket, dat uit is op zeldzame en sterke Pokémon. Gelukkig gaat het bij de Pokémon RPG's niet echt om het verhaal, maar meer om de gameplay, die na al die jaren nog steeds staat als een huis. Ik heb zelf Pokémon Silver ontzettend vaak uitgespeeld, maar toch voelt HGSS echt aan als een nieuwe game in plaats van een remake, en daarom alleen al verdient Game Freak een dikke pluim.

Het leuke aan HGSS is dat je ditmaal na het verslaan van de Elite 4, de sterkste trainers van de regio, naar de oude regio rond Kanto kunt gaan. Deze kennen we natuurlijk van de Red, Blue en Yellow games die uitkwamen op de originele Game Boy. Hierdoor is het dus de bedoeling om niet acht, maar zestien badges te halen, wat de speelduur bijna compleet verdubbelt. Zo doe je een dikke twintig uur over de Johto-regio en daar kan je nog een kleine twintig uur aan toevoegen voor de Kanto-regio.

De muziek bestaat uit dezelfde deuntjes als het origineel, maar dan helemaal opnieuw gemaakt. Hierdoor klinken de muziekjes een stuk lekkerder dan de oude 8-bit melodietjes en nodigt het gewoon uit om te luisteren, in plaats van het geluid van je DS af te zetten. Helaas zijn de zogenaamde 'battlecries', de geluiden die Pokémon maken aan het begin van een gevecht, nog steeds dezelfde oude geluiden zoals ze op de eerste Game Boy klonken en dit kan in deze tijd echt niet meer. Tijd voor Game Freak om dit eens te verbeteren na meer dan tien jaar. Om de spellen compatibel te houden met Diamond, Pearl en Platinum hebben de mannen van Game Freak alle 493 verschillende Pokémon in het spel gestopt. Deze zijn er lang niet allemaal te vangen, maar je kan ze wel bemachtigen door te ruilen. Er zijn ook een klein aantal Pokémon uit de Hoenn- (Ruby, Sapphire, Emerald) en Sinnoh- (Diamond, Pearl, Platinum) regio's te vangen, maar enkel als je op speciale dagen naar bepaalde radiozenders luistert op je Pokégear. Een leuk detail is dat de eerste Pokémon in je party altijd achter je aan loopt. Dit ziet er leuk uit bij kleine beestjes, maar gigantische Pokémon worden vaak even groot als de speler afgebeeld en dat ziet er niet uit.

Neem ze mee in de Pokéwalker
Het doosje van HeartGold en SoulSilver is dubbel zo dik als dat van een normale DS-game. Dit komt omdat Nintendo er een leuke extra bijgestopt heeft, namelijk de Pokéwalker. Dit is een soort kruising tussen een Tamagotchi en een stappenteller, waar je een Pokémon op zet en die vrijlaat in één van de vele 'Pokéwalker-routes'. Hier kunnen zij Pokémon vangen die niet in het spel zelf te vangen zijn en onderweg items oppikken. Dit werkt via een speciaal 'Watt-systeem'. Hoe meer je loopt, hoe meer Watts je krijgt. Voor tien Watts kan je een Pokémon opzoeken in het hoge gras en voor slechts drie Watts is het mogelijk om items te gaan zoeken. De Pokéwalker is een leuke extra, maar het voegt maar heel weinig toe en voelt eerder onnodig aan.

Een andere nieuwe toevoeging is de Pokéathlon. Dit is een soort Olympische Spelen voor Pokémon, waar je je beste beestje in moet zetten en vervolgens natuurlijk alle minigames moet winnen om de Pokéathlonkampioen te worden. Dit is nog zoiets wat je één of twee keer doet en vervolgens niet meer omdat het gewoon vrij weinig toevoegt aan de main game en niet leuk genoeg is om keer op keer weer te spelen om je scores te verbeteren. Ook zijn er een aantal Wi-Fi events, zoals we die kennen uit de Diamond-, Pearl- en Platinum-games. Via deze Wi-Fi events zijn bepaalde Pokémon en Pokéwalker routes te verkrijgen door met je DS op Nintendo's Wi-Fi connection te gaan. Ook is het mogelijk om via Nintendo's Wi-Fi connection Pokémon te ruilen met andere mensen, of zelfs tegen hen te vechten. Dit zagen we eerder al in Diamond, Pearl en Platinum en er is vrijwel niks aan veranderd, maar dat was ook niet nodig.