Laat ik het meteen duidelijk maken: "sudokuen" vind ik maar niets. Alle respect voor uitvinder Howard Garns, een Amerikaanse architect, maar ik snap niet hoe mensen zichzelf uren aan een stuk kunnen verliezen in het oplossen van die puzzels. Misschien ben ik niet geduldig genoeg voor het invullen van getalletjes in zo'n tabel, maar spannend lijkt het me in elk geval niet. Ook Nintendo's pogingen om sudoku's naar de DS te brengen, wisten me maar weinig te bekoren en ik had het dan ook wat gehad met die educatieve nonsens. Of dat dacht ik tenminste, want Picross 3D veranderde mijn opinie drastisch...
De vergelijking die ik daarjuist met sudoku maakte, doet Picross 3D eigenlijk te weinig eer aan en is bovendien ook nog eens fout. Buiten het feit dat je aan het begin van elke puzzel enkele rasters ziet met cijfers erin, heeft dit spel niets te maken met sudoku. Maar goed, wat is het dan wel? In Picross 3D krijg je in het begin een massieve, driedimensionale kubus waar jij dan kleine blokjes van moet wegwerken om zo een herkenbaar voorwerp te bekomen. Het wegwerken, of beter: wegbeitelen, van die blokjes doe je uiteraard niet lukraak. Op het einde van iedere rij staat een nummer dat aangeeft hoeveel blokjes je in die rij moet bewaren. Zo begin je met de grote rijen, om dan al puzzelend over te gaan naar de kleinere rijen (en dus ook getallen) en zo dus een herkenbare figuur te bekomen.
Aanvankelijk word je enorm bij het handje genomen, maar al snel wordt het een ware uitdaging om een herkenbare figuur uit de kubus te beitelen. Bijkomende moeilijkheid is bovendien het feit dat de blokjes niet altijd naast elkaar liggen, maar dat ze verspreid zijn over een hele rij. Dit wordt wel aangegeven door een symbooltje op het buitenste blokje, maar het is toch denken geblazen.
Uren puzzelen houd je natuurlijk niet vol als de presentatie niet in orde is, maar dat is "Nintendo-gewijs" hier zeker niet het geval. Zo zwiep je vlot door de menuutjes heen, kun je middenin een puzzel opslaan en dit alles met een ontspannend muziekje op de achtergrond. Verder is deze game voor iedereen toegankelijk, wat blijkt uit de Nederlandstalige handleiding, de stevige tutorial en de mogelijkheid om de controls om te wisselen voor de linkshandigen onder ons.
De grootste troef van Picross 3D is volgens mij de Wi-Fi ondersteuning, waarmee je zowel je eigen puzzels online kan zwieren, als die van duizenden anderen kan downloaden. Dit rekt de reeds aanzienlijke speelduur natuurlijk enorm, en af en toe kom je ook nog eens ware meesterwerkjes tegen of knipogen naar de hedendaagse gamecultuur, zoals Link en Jak (van Daxter).
Picross 3D is een verslavende en diepgaande, maar toch toegankelijke puzzelgame die met liefde gemaakt is. Het lijkt erop dat Nintendo eindelijk de balans gevonden heeft tussen de educatieve waarde en het spelplezier, graag meer van dat!
Picross 3D is een spel dat je dagen aan een stuk aan die twee kleine schermpjes zal weten te kluisteren.