Op vrijdag 9 april werd een deel van het Fnac Café te Brussel omgetoverd tot een ware Nintendo-stand, waar zowel het gewone publiek als de uitgenodigde gamejournalisten rijkelijk konden proeven van Monster Hunter Tri. Het is namelijk de eerste keer dat er een telg van deze avontuurserie op een Nintendo-platform verschijnt, en zoiets mag natuurlijk niet onopgemerkt voorbijgaan. Naast wat randanimatie in de vorm van een fotohoek (waar je je kon verkleden als echte 'hunters') en een competitie (waarvan de winnaar naar huis ging met een Wii), konden we in de eerste plaats rustig de tijd nemen om Monster Hunter Tri te spelen. Onze eerste bevindingen waren alvast positief...

Take it easy
De basis van Monster Hunter Tri is erg vergelijkbaar met de telgen die reeds op de platforms van Sony zijn verschenen: je kruipt in de huid van een stoere jager en gaat in een gigantische open wereld op zoek naar allerlei beesten en monsters om af te slachten. In het begin gaat dit vrij eenvoudig door wat heen en weer te zwieren met je zwaard, maar al snel zal je erachter komen dat je serieus wat inzicht en tactiek nodig hebt om de grotere wezens te verslaan. Dit laatste aspect was echter iets te prominent aanwezig in de vorige Monster Hunter-delen waardoor de instapdrempel voor het Europese publiek helaas te hoog lag, terwijl de games in Japan telkens voor een hype zorgden. Nintendo is er echter rotsvast van overtuigd dat dit niet het geval zal zijn bij Monster Hunter Tri: vanaf het begin worden de controls en de principes van het spel stap voor stap uitgelegd en de moeilijkheidsgraad wordt langzaamaan opgebouwd.

Aan grote zwaarden is er absoluut geen gebrek.

En gelukkig mochten we na onze eerste speelsessies constateren dat dit inderdaad het geval was: monsters doden, quests voltooien of vlees van een dood dier snijden; alles werd zeer duidelijk uitgelegd en na enkele minuten zal je al vertrouwd zijn met de controls. Een minpunt dat hiermee gepaard gaat, is dat Monster Hunter Tri hierdoor relatief traag op gang komt: tussen je eerste opdrachten door is het namelijk vooral tekst lezen wat de klok slaat. Bovendien onderscheidt deze telg zich van de andere Monster Hunter-delen door de toevoeging van een verhaal dat zich doorheen de game ontrafelt: het dorpje waarin je terecht komt, wordt namelijk geteisterd door verschrikkelijke aardbevingen en jij moet dit mysterie uiteraard oplossen. Mensen aanspreken en quests volbrengen is dus de boodschap, wat wel resulteert in nog meer leeswerk.

Adembenemend
Toch valt dit eerste minpuntje nog wel mee, want na een dik uur spelen zal je volledig gelanceerd zijn en kan je ten volste genieten van de open wereld die Monster Hunter Tri te bieden heeft. Nintendo heeft de afgelopen maanden al vaker de uitspraak gedaan dat deze adventure-game op grafisch vlak een van de mooiste (zo niet dé mooiste) voor de Wii zou zijn, en ook nu hebben we kunnen concluderen dat dit zeker geen leugen was. Dé mooiste Wii-game zouden we Monster Hunter Tri niet noemen, maar vergeleken met andere spellen met dezelfde grafische stijl staat de game toch zeker bovenaan. Over graphics gesproken; skip zeker niet het openingsfilmpje als je het spel opstart, want die beelden waren in één woord adembenemend te noemen.

Naast mooie graphics heeft Monster Hunter Tri ook vooral heel wat content te bieden. Eerst en vooral is er de uitgebreide singleplayer waar je ongetwijfeld een hele tijd zoet zal mee zijn. Maar deze modus is ook een ideale leerschool om de verschillende items en wapens te leren kennen, want die kennis zal je nodig hebben in de offline multiplayer, ook wel de Arena-modus genoemd. Zoals de naam al zegt, bevind je je samen met een vriend in een arena waar een gigantisch monster op je staat te wachten. De bedoeling is om door slim samen te werken het monster een kopje kleiner te maken, maar schrik niet als zo'n gevecht wel eens een halfuurtje tot zelfs een volledig uur kan duren. En daar komt die typische Monster Hunter-moeilijkheid natuurlijk weer om de hoek kijken, maar ach, wat geeft er nu uiteindelijk meer voldoening dan nat van het zweet de genadeslag te geven aan een monster dat tien keer groter is dan jij?

Interesse in deze avontuurlijke Wii-game was er zeker.

Wii Speak
Een derde luik van het spel, dat eigenlijk hoofdzakelijk bedoeld is voor de gevorderde spelers en de echte fans, is de online modus die bijzonder uitgebreid is. Met maximaal drie andere spelers (vrienden of onbekenden) kan je op pad gaan en samenwerken om de meest bloeddorstige wezens te verslaan. Door middel van Wii Speak, die we na The Conduit dus terug mogen afstoffen, kan je tevens met je teamgenoten de strategie overleggen die je wil toepassen; een feature die enkel in de Europese versie van het zit en waarmee Capcom aantoont dat het moeite wil doen om het spel ook bij ons te doen aanslaan. En het mooiste van al: in tegenstelling tot de Japanse versie van Monster Hunter Tri is de online-modus voor Europa wél volledig gratis; dit uiteraard om de game zo toegankelijk mogelijk te maken.

Tot slot wou ik het nog even hebben over de Classic Controller Pro voor de Wii, die we afgelopen vrijdag ook hebben mogen testen. Deze vernieuwde versie van de welbekende Classic Controller dien je nog steeds te verbinden met een Wii Remote, maar voor de rest betekent dit accessoire een wereld van verschil. De controller ligt ongelofelijk goed in de hand, voelt heel stevig aan, ziet er fantastisch uit én de knoppen staan perfect geplaatst. Het is natuurlijk geen wonder dat Nintendo net nu dit handige accessiore in de spotlights zet, want Monster Hunter Tri snakt er gewoonweg naar om bestuurd te worden met deze controller. Uiteraard kan je de game ook spelen met de Wii Remote en Nunchuck, maar de Classic Controller Pro overstijgt deze besturingsoptie met gemak.