Met een gigantisch grote doos onder de arm liep ik enkele weken geleden met een zeer brede glimlach over straat. Ik was namelijk net de Full Band-edition van Guitar Hero: World Tour gaan oppikken en met de gedachte dat ik me over enkele minuten zou gaan uitleven op het drumstel of de gitaar, wandelde ik naar huis. Dat mijn portefeuille een kleine tweehonderd euro lichter was, kon me eigenlijk niet zoveel schelen. En eigenlijk nog steeds niet, want ik verklap je nu al dat World Tour een fantastische game is. Waarom? Dat lees je hieronder.

Daarom!
Mijn allereerste ervaring met Guitar Hero was al niet meteen zo denderend. Ik opende namelijk de doos en voor ik kon beginnen spelen, moest ik de hele drumkit nog in mekaar steken. Niet alleen moest ik het onderstel en de cimbalen aan het middenstuk bevestigen, maar ook waren al deze onderdelen zodanig verpakt en beschermd met allerlei plastieken folies dat Al Gore er stante pede stuiptrekkingen van zou krijgen. Ach, ik moet toch iets negatiefs kunnen zeggen hé, want voor de rest is Guitar Hero: World Tour gewoonweg één en al plezier. Je hebt naar goede gewoonte ook in dit deel de kans om een eigen band op te richten in één van de drie saveslots en je te wagen aan een carrière als gitarist, basgitarist, drummer of zanger. In deze carrière start je als een beginnende muzikant die zich door middel van advertenties omhoog moet werken in de muzikale wereld. Verwacht geen leuk verhaaltje om dit alles te voorzien van een melig kantje: je komt gewoon meteen in het carrièremenu terecht waar je één van de concerten selecteert en vervolgens zo goed mogelijk speelt. Op het einde van zo'n evenement krijg je een bepaalde geldsom die afhankelijk is van hoe goed je hebt gespeeld en op welke moeilijkheidsgraad je dit hebt gedaan.

World Tour op zijn best: een zanger, gitarist, basgitarist en een drummer. Rock on!

Het oeroude basisidee van Guitar Hero is nog steeds hetzelfde gebleven: op het scherm verschijnt een soort van lopende band waarop schijfjes rollen in een kleur die overeenkomt met een fret op je gitaar of een pad op je drumstel. Wanneer dit schijfje beneden is moet je op het juiste moment de bijhorende noot bespelen. Een heel eenvoudig idee, maar de ervaren speler zal al snel stuiten op de moeilijkheid die hiermee gepaard kan gaan. Op gitaarsolo's moet je soms een lange tijd oefenen om ze vlekkeloos te kunnen spelen en ook de drumpartijen zijn op Hard en Expert soms tergend moeilijk te noemen. Uiteraard heeft Activision gezorgd voor de nodige uitbreidingen op dit basisconcept, zoals het gloednieuwe Touch Pad op de hals van de gitaar. De mogelijkheden met deze, op het eerste zicht, kleine uitbreiding zijn echter heel veelzijdig: je kan hiermee namelijk eerst en vooral simpelweg de noten aanslaan als vervanging van de strumbar, maar je kan hem evengoed alleen gebruiken om een zeer speciaal effect te geven aan lange noten door heen en weer over de drukgevoelige laag te glijden. Bij het stickervel dat je bij de gitaar krijgt om je instrument te personaliseren, zit ook een fijne strook die je boven dit Touch Pad kan kleven. Hierdoor kan ze dienst doen als een tweede rij frets doordat op het vel dezelfde kleuren staan als de basisfrets. Wanneer er op het scherm een lange noot voorbijkomt met een paarse gloed eronder, moet je ervoor zorgen dat je het Touch Pad op de juiste plaats aanraakt en dit volstaat om de noot te spelen en er een speciale klank aan te geven. Natuurlijk zijn de uitbreidingen van de vorige delen ook nog steeds aanwezig, zoals de Star Power (om extra punten te verdienen) en de Whammy Bar (om een wha-wha effect te geven aan lange noten op de gitaar). Tevens is de gitaar weer bijzonder mooi gemaakt en voelt hij zeer stevig aan, dus kan ik niet anders dan Red Octane, de ontwikkelaar van de instrumenten, nu al een dikke pluim te geven voor de prachtige (bas)gitaar!

Leef je uit
Over één van de drie instrumenten ben ik dus al meer dan tevreden, maar hoe zit het met de belangrijkste vernieuwing, meer bepaald de drumkit? Het drumstel bestaat uit drie heerlijk zachte pads die volledig bedekt zijn met een silicone laag. Een probleem met de drumkit van tegenhanger Rock Band was dat de drumpads te hard waren en zo het lawaai dat ontwikkeld werd bij het aanslaan van een noot aanzienlijk was. Red Octane heeft duidelijk komaf gemaakt met dit probleem waar ik natuurlijk alleen maar tevreden mee kan zijn. De twee cimbalen die boven het middenstuk hangen zijn echter wat harder gemaakt om zo het gevoel van zo'n koperen plaat beter te simuleren. Bijgevolg klinken deze dus iets luider dan de gewone drumpads, maar al bij al valt het geluid dat geproduceerd wordt tijdens het drummen dus prima mee. Puur naar de hardware gekeken zien we dus al een prachtig product staan, maar hoe vertolkt zich dit in het spel? Wel, het drummen werkt geweldig goed. Je kan je gewoonweg veel beter uitleven op de drums dan op de gitaar en wanneer je het juiste ritme gevonden hebt en je jouw score exponentieel ziet stijgen, krijg je een boost van adrenaline door je lijf. Ik zeg niet dat de voldoening die je behaalt tijdens het drummen even groot is als de voldoening na het spelen van een technisch veel moeilijkere gitaarsolo, maar het drumstel mag zich zeker een meer dan volwaardig instrument noemen binnen de game. Het is zeker niet zo dat de drumkit slechts een leuke extra is die je na twee dagen weglegt en vervolgens alleen maar verder gaat op de gitaar, want om eerlijk te zijn heb ik al meer uren gesleten met het drumstel dan met de gitaar. Ook mijn broer deelt zo te horen mijn mening, want tijdens het schrijven van de review hoor ik hem al de hele tijd drummen, en dat terwijl hij anders nooit mijn Wii aanraakt en tevens nog nooit Guitar Hero gespeeld heeft.

De Mii Freestyle-modus, exclusief voor de Wii-versie van World Tour.

Alleen voor de vooraf genoemde instrumenten zou ik al tweehonderd euro neergeteld durven hebben, maar Activision heeft in samenwerking met Logitech nog gezorgd voor een microfoon. Vergeet dus maar die lichte en goedkope microfoons die je bij de meeste karaokespellen krijgt: in World Tour treffen we een Logitech USB-microfoon aan die lekker stevig aanvoelt en er bijzonder leuk uitziet. Met het zingen zelf ik heb helaas iets minder ervaring omdat dit leuke extraatje eigenlijk enkel en alleen wordt bovengehaald bij bezoek met een paar spelers. Als je dus een band vormt, is het leuk dat één iemand zit mee te schreeuwen aan de hand van de songteksten en toonhoogtes die bovenaan het scherm verschijnen, maar voor de rest blijft het eigenlijk voor mijn part bij een extraatje. Ik kan niet echt geloven dat er veel mensen zijn die effectief de volledige carrière als zanger gaan voltooien: daarvoor biedt zingen gewoonweg iets te weinig variatie en uitdaging en zijn bovendien niet alle (rock)nummers zo geschikt om na te blèren. Toch kan ik met een gerust hart besluiten dat de drie instrumenten samen de prijs van 150 euro waard zijn (als je de game zelf niet meerekent) en ik aan de echte muziekliefhebber niet anders kan aanraden dan voor de Full Band-edition te gaan, die trouwens momenteel sterk in prijs aan het minderen is.

Verrassend Verslavend
Hoog tijd om even terug te gaan naar het spel op zich, want wat heeft World Tour ons, naast de uitgebreide carrièremodus, nog allemaal te bieden? Eerst en vooral de Quickplay-modus uiteraard, waarin alle nummers verschijnen die je tot nu toe hebt vrijgespeeld en die je dan snel even opnieuw kan spelen, hetzij alleen, hetzij in een band. Je kan tot maximaal zes nummers selecteren die een playlist vormen waardoor je niet steeds naar het menu moet om een ander nummer te kiezen. Na het succesvol afronden van deze playlist op een zelfgekozen moeilijkheidsgraad (Beginner, Easy, Medium, Hard of Expert) ontvang je net zoals in de carrièremodus de nodige centjes die je kan besteden waar je maar wilt (dus ook eventueel in je careermode). Als je in het bezit bent van ofwel twee gitaren ofwel twee drumkits, kan je de Head-to-Head-modus binnengaan om een waar duel aan te gaan met een van je vrienden. Op het scherm verschijnt een meter die overhelt naar de persoon die het er het best van af brengt. Wanneer de wijzer volledig naar één persoon hangt, wint deze en wordt je tegenstander dus vernederd. Een hele spannende modus die ongetwijfeld de nodige portie zweet en gevloek met zich meebrengt... Ook een onlinemodus is uiteraard voorzien en ook deze werkt naar behoren. Je kiest een moeilijkheidsgraad en laat de computer zoeken naar tegenstanders over de ganse wereld. Als jij natuurlijk nog niet zo'n goede speler bent en je speelt bijvoorbeeld op Easy, terwijl je tegenstander al Hard aankan, maak je weinig kans omdat zijn punten dan veel sneller stijgen dan de jouwe. Je kan dus best de optie selecteren waarbij de computer zoekt naar tegenstanders van hetzelfde niveau. De internetpotjes zijn verrassend verslavend en de online-community van Guitar Hero is bovendien bijzonder actief. Het wachten op een tegenstander duurt meestal dus niet lang en de mogelijkheden om bijvoorbeeld via het internet een band te vormen is een prima alternatief voor mensen zonder het Full Band-pakket. Een voorsmaakje van deze bloeiende online-community kan je vinden op community.guitarhero.com..

Een laatste speelmodus is de Mii Freestyle-mode. In dit speltype, dat overigens exclusief voor de Wii ontwikkeld is, kan je jezelf volledig laten gaan. Je kiest al dan niet een achtergrondbeat en voor de rest heb je vrij spel. Wat de drumkit betreft, is dit jammer genoeg iets te letterlijk genomen waardoor je je soms aan je lot voelt overgelaten. Met de gitaar echter heb je wel de mogelijkheid op wat begeleiding zodat er tenminste nog wat deftige klanken uit de luidsprekers van je tv komen. Zo kan je loops opnemen en enkele instructies op het scherm volgen om uiteindelijk zelf aan een origineel nummer te komen. Verrassend in deze modus is dat je ook gewoon de WiiRemote en Nunchuk kan gebruiken als drumstel. Op een eenvoudigere manier dan in Wii Music kan je door knoppencombinaties de verschillende trommels aanslaan en motiefjes opnemen. Je hoort aan mijn beperkte uitleg waarschijnlijk al dat dit zeker niet de boeiendste modus is in World Tour, maar zeker wel een leuk tussendoortje.

De Music Studio is helaas veel moeilijker dan verwacht.

Tussendoortjes
Twee andere tussendoortjes, of liever extra's, zijn de Music Studio en de Rock Creator. Activision beloofde ons dat je in die eerste modus op een paar minuten een leuk nummer kon maken en misschien zelfs bestaande nummers coveren, maar helaas is de instap gewoon te hoog. Ik heb al enkele muzikale diploma's op mijn naam staan, maar jammer genoeg is de hele opzet eigenlijk enkel weggelegd voor mensen die echt zelf muziek kunnen maken. Voor je begint, moet je akkoordschema's maken, het ritme kiezen en een toonhoogte selecteren en na de opname moet je dan nog eens gaan knippen en plakken. Geen lachertje dus, maar op zich kan ik wel leven met dit foutje van Activision. Wie gaat er zich nu uren bezighouden met zelf liedjes te componeren als er een songlist van meer dan tachtig nummers voor je klaar staat, die je dan nog eens kan uitbreiden via de Music Store (betaald) of GHTunes (gratis, maar zelf gemaakte nummers door andere mensen)? Als laatste is er nog de Rock Creator waarin je naar hartenlust een personage van kop tot teen kan bewerken en vervolgens in heel de game kan gebruiken. De mogelijkheden zijn eindeloos en het gaat veel verder dan ik me durfde voorstellen. Jammer dat de game grafisch soms wat belabberd is, waardoor sommige accessoires niet mooi in de verf worden gezet.

Eigenlijk kan ik nog eindeloos verder leuteren over dit fantastisch product. Activision heeft niet alleen een geweldig spel op zich neergezet, maar laat ook zien dat de Wii-versie niet moet onderdoen voor de andere consoleversies. Ondertussen zie ik dat Rock Band 2 voor de Wii in Amerika ook al schitterend is onthaald, dus dat is nog maar eens een bewijs hoe goed muziekgames en de Wii wel samengaan. Met zeeën aan content, een rijkelijke songlist die onbegrensd uitbreidbaar is en de schitterende, duurzame instrumenten is Guitar Hero: World Tour niet anders te beschrijven dan een echte topper. Een ware must voor elke muziekliefhebber of fan van het muziekgame-genre!