Je kan het uiteraard wel raden dat dit een beetje als uitmelkerij aanvoelt, want de Nintendo DS bereikt nu niet bepaald hetzelfde type gamer als pakweg de PS3. Daarom moest de DS-versie dan ook volledig worden aangepast: andere stijl, andere doelgroep, andere setup. Met andere woorden: weer geen hardcore-titel.

Een legendarisch koninkrijk
Op een mooie zonnige dag in de woestijn van Perzië ontsnapt een gevaarlijke geest. Tijd dus voor de Prins om hem achterna te gaan en terecht te komen in een legendarisch koninkrijk vol magische krachten, in de hoop daar een oplossing te vinden tegen het kwaad. Onderweg ontmoet hij een magiër, die Princes sidekick wordt tijdens het verhaal.

Het spel speelt als een side scrolling-platformer en moet op die manier dus concurreren met titels als New Super Mario Bros. Toch kan het zich duidelijk onderscheiden van zijn grote concurrent, want het spelletje is opgebouwd uit cell-shaded graphics met flink wat mooie 3D-elementen en ziet er best mooi uit, maar tussenfilmpjes worden helaas meestal getoond als een fotoreeks met tekst onder. Dit remt het geheel een beetje af, vooral omdat toch hier en daar 3D-cutscenes te aanschouwen zijn. Dit alles buiten beschouwing ziet het spel er aardig uit en kunnen we hier dus zeker een pluspuntje voor aanrekenen, vooral omdat geen enkele omgeving dezelfde.

Ook leuk is dat de volledige besturing kan worden uitgevoerd met de stylus, maar bij een platformer hadden we het toch graag anders gezien. Een koprol doe je door te tikken, springen kan je ook doen door te tikken en klimmen gebeurt, hoe raad je het, nogmaals door te tikken! Het begint al snel te vervelen en we hunkerden een beetje naar een normale besturing met het D-pad. En dat vooral omdat de herkenning van de commando's niet goed werkt. We zijn de tel kwijtgeraakt toen we voor de tigste keer tegen de muur aanliepen terwijl we wilden springen.

Simpel en rechtlijnig
Helaas viel tijdens de vorige alinea dus het doek over de stroom aan positieve opmerkingen, want we moeten toch flink wat kritiek uiten op volgens ons Ubisofts honderdste herkansing voor een goede DS-game. Zo biedt het spel niet veel uitdaging en is het veel te rechtlijnig. De beloofde puzzels zijn niet zo moeilijk en remmen het avontuur zelfs af wegens filmpjes die alweer moeten tonen dat er een poort geopend is. Het bovenste scherm wordt niet optimaal gebruikt: enkel een lijn moet aanduiden waar je ongeveer bent in je huidige level. In eindgevechten wordt er gelukkig wel iets meer gedaan: dan maakt ie ook deel uit van de vechtlocatie, maar helaas zijn die momenten veel te kort door de simpele battles. Tijdens een gevecht haalt Prince namelijk automatisch zijn zwaard uit en dat maakt het dus veel te voorspelbaar. Door te tikken op een vijand geef je hem een flinke zwaai, met een tik op de prins verdedig je hem en door een schuine streep te trekken door een vijand haal je een speciale move uit.

Helaas valt er niet veel meer te vertellen over The Fallen King. Het spel valt tegen door de slechte controls en daar kunnen we helaas niets meer mee doen. En dat konden we eigenlijk al raden vanaf de eerste seconde, want de titel zegt het al: Prince of Persia is een gevallen koning. Volgende keer beter.