House of the Dead: Overkill is niet het eerste deel uit de bekende serie. Eerder verschenen al twee spellen waar je met geweren allerlei zombies te lijf gaat in diverse levels, wat ook nog eens erg goed bleek te werken. Het doel was zeer simpel: vermoord zo veel mogelijk zombies in een level en ga zo min mogelijk keren dood. Eenvoudig doch vermakelijk. Als je aan het eind van het level bent, staat er een groter wezen op je te wachten, eentje die niet zo snel dood gaat. In House of the Dead: Overkill is er niet veel aan dit principe veranderd.

Zombies, ratten en vogels
In House of the Dead: Overkill is het uiteraard wéér de bedoeling om alle levels door te lopen. Het enige wat jij moet doen is schieten op (voornamelijk) zombies, maar ook op ratten en vogels. Het principe van House of the Dead: Overkill kun je eigenlijk vergelijken met een attractie in een pretpark, wat het origineel en leuk maakt. Je zit in een karretje en het enige wat je moet doen is goed opletten en al het gespuis neerschieten. Dit klinkt erg saai, maar dat is het absoluut niet! Het vechten doe je natuurlijk niet met je handen, maar met wapens. Je start je met een eenvoudige revolver, maar al snel zie je, zodra je een level voltooid hebt, dat je geld krijgt, waarmee je in de Gun Shop nieuwe wapens kopen of je wapen upgraden. Denk hierbij aan het sneller herladen van je wapens of de mogelijkheid om meer kogels te kunnen dragen.

You got some change?

In het verhaal speel je als Agent G, een detective die niet bang is om geweld te gebruiken. Je wordt vergezeld door Isaac Washington, een detective wiens vader is vermoord door de kwaadaardige Papa Caesar en overigens het woord "fuck" erg vaak gebruikt. Papa Caesar is een typisch voorbeeld van een slechterik; hij heeft er namelijk voor gezorgd dat de zombie invasie ontstond.

Je doel is dus om de leuke levels te voltooien en zo veel mogelijk zombies te vernietigen. Voor elke zombie die je doodt, krijg je een aantal punten, die je bijvoorbeeld kunt inruilen voor geld. Een andere manier om ze te besteden is de helft ervan in leveren om, als je dood bent gegaan, te respawnen op het punt waar je het laatst gebleven was. Hoe mooier de combo is, hoe meer punten je krijgt. Schiet je een zombie door zijn hoofd, dan krijg je hier meer punten voor dan wanneer je hem door zijn buik schiet; en terecht! Schiet je meer zombies met minder kogels kapot, dan krijg je hier natuurlijk ook een mooie dosis punten voor. De levels waarin jij je bevindt, zijn altijd anders: zo begin je in een groot landhuis, kom je aan op een kermis (waar je zelfs in een leuke attractie zombies neerschiet), schiet je zusters neer in het ziekenhuis en eindig je op het politie bureau. Qua variatie zit je helemaal goed bij Overkill.

Het leuke aan Overkill is dat de gewelddadige zombies in groepen op je af komen. De één rent als een gek op je af, terwijl de ander als een gangster met een mes naar je toe loopt. Soms vallen vijanden van een trap naar beneden en gooien een voorwerp naar je toe. Schiet tegen dit voorwerp aan en het zal je niet raken, dus verlies je ook geen health. Dit werkt allemaal geweldig en het geeft weer een beetje variatie aan de gameplay van Overkill.

Kort maar krachtig
De gameplay van Overkill is ontzettend goed, maar een klein minpuntje is de speelduur. In een uurtje of vier heb je alle levels doorgespeeld en ben je grotendeels klaar met het spel. Natuurlijk ben je gelukkig nog niet écht klaar, want je kan nog altijd je verdiende high scores verbeteren, andere wapens kopen en je wapens upgraden. Want geloof me, na het spelen van alle levels heb je nog niet alle wapens kunnen kopen. Door het uitspelen van het verhaal in je eentje, kun je het ook nog eens co-op met een vriend spelen. En als je dan ook klaar bent met de co-op mode, kun je met drie andere vrienden de diverse ietwat saaie minigames spelen. Na het uitspelen van het verhaal speel je de directors cut mode vrij. In deze mode speel je het verhaal na, maar zijn de levels net even iets anders en ligt de moeilijkheidsgraad iets hoger. Dit is een goed punt, zeker in vergelijking met de lage moeilijkheidsgraad van de standaardmodus.

Je kunt niemand vertrouwen in House of the Dead

De korte speelduur van House of the Dead: Overkill is natuurlijk een minpunt, maar ergerlijk is het zeker niet. Alle levels zijn opnieuw te spelen en het is dan ook de kunst om elke keer je high score te verbeteren. De director's cut modus is een stuk moeilijker en hier kun je dan ook echt laten zien wat je waard bent. Want als ik eerlijk ben, is het geen kunst om de verhaallijn uit te spelen.

Als je van plan bent een shooter te kopen met knallende graphics, moet je Overkill laten liggen. Visueel is het namelijk geen hoogtepunt, maar ook geen dieptepunt. Het lijkt of er een oud, stoffig laagje op de camera ligt. En ja, dit kan zowel positief als negatief zijn. Het geeft een leuk sfeertje en het is totaal niet storend. Verwacht echter geen geweldige graphics, want die krijg je niet. Ook de cut scenes zijn niet helemaal helder, maar zeker te doen.

Overkill op de Wii
House of the Dead: Overkill is op de goede console uitgebracht. Eindelijk weer eens een hardcore game die de besturing van de Wii een goede naam bezorgt. Want eerlijk gezegd denk ik dat Overkill op de PlayStation 3 veel slechter zou presteren; dan zou het de bedoeling zijn om met je analoge stick de vijanden neer te schieten, terwijl je ook beweegt. Wil je echt het gevoel hebben alsof je in strijd bent met de zombies? Neem dan de Wii Zapper erbij: een prima hulsje in de vorm van een geweer. Je kan dus ook echt de schakelaar indrukken, zodat je een schot afvuurt. Ook dit maakt Overkill net iets anders dan de rest.

House of the Dead: Overkill is een geweldige hardcore-game geworden die de Wii een goede naam bezorgt. Zombies schieten is nog nooit zo leuk geweest en zeker met de originele besturing die de Wii te bieden heeft!