Het is alweer een hele tijd geleden dat we voor de DS een behoorlijke titel hebben ontvangen. Call of Duty: World at War was voor mij het laatste hoogtepunt op Nintendo's handheld, maar voor de rest kon ik niet echt genieten van het aanbod. Ik volgde de ontwikkelingen van de nieuwe GTA dan ook met argusogen. Vanaf twintig maart konden we met het spel aan de slag en vanaf die datum kwam in ook in een achtbaanrit die lang duurde. Erg lang, maar geen minuut te veel.

Gele excuusneger
Al na drie minuten spelen wordt duidelijk dat Chinatown Wars niet een klakkeloze port is van GTA IV waarin alleen het kleurenpalet wat geler geworden is. Waar je in GTA IV rustig naar je huis kunt rijden, begint Chinatown Wars meteen met een spetterende scène. We zien Huang Lee, de Chinese hoofdpersoon die net uit zijn geboorteland naar Liberty City is komen vliegen, de gate van het vliegveld uitlopen en zich naar de uitgang begeven. In zijn koffer vervoert hij een zwaard dat hij uit China mee heeft genomen en dat van bijzondere waarde was voor zijn pas vermoorde vader. Hij wordt opgehaald door twee vrienden en zij rijden hem richting zijn bestemming. Onderweg worden de mannen (uiteraard, zou je kunnen zeggen) in een hinderlaag gereden. Huangs vrienden worden gedood en Huang zelf wordt ontvoerd. In de veronderstelling dat hij dood is, rijden de ontvoerders hem met auto en al het water in, waarbij ze zelf nog net op tijd zelf uit de auto springen. Op dit punt krijg jij de controle over Huang en moet je met behulp van het Touch Screen de achterruit intikken, waarna je (vanuit de topdown view die het spel eigen is) Huang op de kant moet laten klimmen.

De topdown view is even wennen

De keuze voor Huang als hoofdpersonage kan haast niet willekeurig zijn: nadat we in de meeste delen van de serie met een blanke hebben gespeeld, konden we in GTA: Vice City Stories met neger Vic Vance aan de slag. Nu wilde men kennelijk de Aziaten niet achterstellen en de gele excuusneger Huang Lee was geboren. Niet alleen Huang, maar ook vrijwel al zijn opdrachtgevers en rivalen zijn van Chinese komaf. Rockstar had het hierbij kunnen laten en het alleen bij 'uiterlijke' veranderingen houden, maar Rockstar zou Rockstar niet zijn als ze niet alles uit de kast haalden om een zo compleet mogelijke sfeer op te bouwen. Chinatown ademt een sfeer en samenhang uit die zelfs GTA IV niet kende en je voelt je daarom des te meer met het wereldje verbonden.

Spelen met Keira Knightley
Het doel van Huang (en daarmee van jou) zal uiteraard bestaan uit het terugvinden van het zwaard en, als het even kan, het vinden en elimineren van de moordenaars van zijn vader. Hierbij word je geassisteerd door meerdere opdrachtgevers, die je uiteraard niet voor niets zullen helpen. Je zult je moeten bewijzen in de harde wereld van de triades en de gunst zien te winnen van mensen die belangrijke informatie hebben. Aan de andere kant moet je altijd uitkijken dat niemand je een dolk in de rug stoot. Kort gezegd: GTA ten voeten uit!

Hoewel het verhaaltje zoals altijd vrij dun is, komen de personages wel uitstekend tot leven: ze zijn sterk neergezet en hebben ieder weer hun heerlijke oneliners. Deze oneliners zul je trouwens niet horen, maar moeten lezen; de gesproken dialogen die we gewend waren, pasten simpelweg niet op een DS-cartridge. Hoewel de grappen nog steeds van het vertrouwde Rockstar-niveau zijn en de karakters niets aan hun geloofwaardigheid verliezen, voel je hier toch dat de DS op sommige punten hardwarematig verouderd aanvoelt. Aan de andere kant: als je een paar dagen met Keira Knightley zou mogen spelen, zou jij je er ook niet aan storen als ze niets zei.

Wat je met Keira Knightley wel belangrijk zou vinden, is hoe ze eruit ziet. De looks van Chinatown Wars zijn voor de DS werkelijk onovertroffen en zetten een nieuwe standaard op de handheld die zo wordt veroordeeld om haar 'verouderde grafische capaciteiten'. Menig PSP-spel zou tekenen voor de details die Rockstar in de cartridge heeft weten te proppen: een wereld die vrijwel volledig in 3D wordt weergegeven met bedrijvigheid op elke straathoek. Zo reageren inwoners van Liberty City op vrijwel alle omstandigheden: als het gaat regenen, slaan ze bijvoorbeeld hun paraplu open en op ieder uur van de dag hoort een bepaalde mate van bedrijvigheid. Om drie uur 's nachts loop je door vrijwel verlaten straten, terwijl het zes uur later een drukte van jewelste is in Liberty City. Die drukte heeft echter ook een nadeel: doordat Rockstar een enorme stad heeft gebouwd, ogen de personages vaak als een hoopje pixels. Het was een onvermijdelijk nadeel, maar over het algemeen stoort het ook niet.

De personages lijken soms net een brij pixels

Veer in de reet
Oké, ik heb je in de inleiding een beetje misleid. Ik zei daar dat Liberty City zelf vrijwel één op één is nagebouwd. Het eiland Alderney ontbreekt echter en dat is eigenlijk het grootste verschil met GTA IV. Verder is de relatieve hoeveelheid details in de stad vrijwel gelijk. Kranten die rondvliegen, treinen die boven je hoofd denderen en vuilnisbakken voor vrijwel ieder huis: Chinatown Wars is werkelijk een genot voor het oog en ik had niet gedacht dat ik dat ooit over een DS-game zou zeggen. Rockstar verdient hiervoor zonder meer een veer in de reet. Hopen dat die van Amerikaanse proporties is, want er zullen er nog vele volgen.

Chinatown Wars ziet er niet alleen fantastisch uit, maar maakt ook uitstekend gebruik van het Touch Screen. Ik durf te stellen dat er tot nu toe geen enkel spel is geweest dat zo intensief en toepasselijk (vooral dat laatste wordt nogal eens vergeten) gebruik gemaakt wordt van het handelsmerk van Nintendo's handheld. Auto jatten? Gebruik het Touch Screen! Uit diezelfde auto ontsnappen als je weer eens in het water bent gereden? Gebruik het Touch Screen! Je weg vinden met behulp van de GPS? Gebruik het Touch Screen! Een veer in de reet stoppen van Rockstar? Ja, daar heb je dan wel weer je handen bij nodig.

Auto jatten? Gebruik het Touch Screen!

Rockstar houdt het echter niet bij deze vernieuwingen. Zoals ik al vermeldde, heb je de beschikking over een GPS-systeem waarmee je Huang zijn weg kan laten vinden in de drukke metropool. Deze navigatie voer je uit via je PDA, waar je nog veel meer leuke dingen mee kunt doen. Wapens kopen in een wapenwinkel is immers veel te 2008 en daarom kun je voortaan online al je wapens kopen. Deze worden vervolgens door een AmmuNation-busje in je woonkamer afgeleverd, alwaar je ze op kunt pikken. Mocht je hier geen geld voor hebben, dan kun je ook met behulp van het Touch Screen naar wapens gaan zoeken in vuilnisbakken. Vrijwel elke grote vuilnisbak bevat een semiautomatisch geweer waarmee je weer lekker wat ingrediënten voor de rijsttafel bij elkaar kunt sprokkelen.

Dit vergaren van je dagelijkse vlees is eigenlijk het grootste punt van kritiek dat ik kan uiten op Rockstars nieuwe spel. Aangezien je Chinatown Wars in topdown view speelt, is het onmogelijk om te kunnen richten met het Touch Screen. Rockstar heeft hier gekozen voor een lock-systeem waarbij je met de R-knop een vijand 'lockt' en vervolgens hem met de A-knop op enkele blauwe bonen trakteert. Dit systeem werkt echter niet helemaal fantastisch: Huang draait niet automatisch in de goede richting als je een vijand lockt. Zoals ik al eerder zei, zijn de personages slechts een hoopje pixels en daardoor kun je vaak niet zien in welke richting Huang staat. Het zal meer dan eens gebeuren dat je hierdoor onnodig het leven laat. Het zou handiger zijn geweest om Huang dus mee te laten draaien, maar misschien heeft Rockstar dit weggelaten omdat het anders te makkelijk werd. We zullen het nooit weten, maar wat we wél weten is dat het Rockstar belet om ook voor dit onderdeel een veer te verdienen.

Drugs make the world go round
Een andere functie van je GPS hangt samen met een volledig nieuw element in Chinatown Wars: de drugshandel. Waar je in eerdere delen vooral je geld moest halen uit missies en af en toe met een taxi rondrijden, ligt bij Chinatown Wars het grote geld in de handel in verdovende middelen. Wiet, extacy, heroïne, noem het allemaal maar op en er is geld mee te verdienen. De markt in deze verboden goederen is uiteraard afhankelijk van vraag en aanbod, maar gelukkig helpt het spel je om slim zaken te doen. Als je bij een dealer aankomt, staat er bij de verschillende soorten drugs die hij aanbiedt altijd of je er winst mee zou kunnen maken. Als je zelf verkoopt, geeft het spel aan of je er winst op maakt en zo ja, hoeveel winst. Alle info over de drugsmarkt kun je vinden op je GPS: van elke dealer zie je waar hij zit, wat hij graag koopt en wat hij verkoopt. Met één tik van de stylus stel je een dealer in als 'volgende locatie' op de GPS en je kunt de spreekwoordelijke kassa al horen rinkelen. Dit alles werkt uiterst soepel en is dan ook zonder meer een derde rectaal ingebrachte veer waard. Prik!

Je zult heel wat bloed laten vloeien tijdens je zoektocht naar het zwaard

Wie A, B en C zegt, moet ook D zeggen en het is dan ook onvermijdelijk dat Rockstar zich nog één keer zal moeten buigen voor een vierde veer. Waar zouden we die nou voor geven? Precies, voor de sounds. Ik heb al eerder aangekaart dat het ongelooflijk is hoeveel data Rockstar op de cartridge heeft gepropt, maar mijn mond viel helemaal open toen bleek dat Chinatown Wars radiostations heeft. Toegegeven, het zijn er maar een paar en het aantal tracks is niet zo groot, maar het gaat om het idee. Opnieuw zien we terug waarom Rockstar zo'n AAA-ontwikkelaar is: ze denken overal aan. Alles is tot in de puntjes verzorgd, dus moest dat met het geluid hetzelfde zijn. Niet alleen de radiostations zorgen voor de hoge score, ook de geluiden in de rest van de game zijn van prima kwaliteit. De geweren klinken zoals het hoort en de gebruikelijke piepende remmen en gillende sirenes zijn ook weer van de partij. Zelfs het doffe geluid van 'body meets car' is prima ingebouwd en je zou er bijna mensen voor aanrijden om dat heerlijke geluid weer te horen. Niet dat we je 't aanraden hoor, we willen niet de illusie wekken dat we geweld verheerlijken. We hebben gewoon een afkeer van geweldloosheid.

Vier veren dus in de anus van Rockstar, maar krijgt de game ook een 100? Nee, daar is het niet perfect genoeg voor. Het lock-systeem werkt niet intuïtief genoeg en daarnaast is er nog een punt dat in feite voor alle GTA-games geldt: je zit nu continu op het puntje van je stoel. Het "been there, done that"-gevoel is gewoon net iets te sterk en zeker als je GTA IV hebt gespeeld, komen sommige missies bijna letterlijk terug. Is Chinatown Wars daarom minder leuk? Voor de GTA-veteranen wel, maar voor de gamers die nog nooit een GTA hebben gespeeld, is dit een uitstekend begin voor de GTA-serie. Heb je dus nog niet veel ervaring met GTA, kun je wel drie of vier punten optellen bij de eindscore. Niet dat het er veel toe doet; top is top, ook zonder die vier puntjes.