"Puzzle Quest: Galactrix?" hoor ik je denken, "Daar heb ik nog nooit van gehoord!" Dat is goed mogelijk, aangezien er in het afgelopen jaar slechts één nieuwsbericht over geplaatst is. Niet omdat we vonden dat het spel slechts zo weinig aandacht verdiende, maar omdat de uitgever verder simpelweg niets noemenswaardig naar buiten bracht. Zodra Galactrix uitkwam, besloot ik dan ook om deze game aan een onderzoekje te onderwerpen. En ik werd aangenaam verrast.

Flinterdun
Normaal gesproken zou ik hier gaan uitweiden over het verhaal van de game, maar dat sla ik deze keer over. Waarom? Omdat ik geen idee heb hoe het verhaal verloopt. Galactrix is zo'n game waarbij de ontwikkelaars zich verplicht voelden om er een verhaaltje rond te bouwen, maar (terecht) meenden dat dat verhaaltje ondergeschikt moest zijn aan de rest van het spel. Ik vermoed dat ze zo'n één à twee procent van de tijd in het verhaal hebben gestoken en dan neem ik het nog ruim. De flinterdunne storyline heeft absoluut geen meerwaarde en ik zou je dan ook van harte aan willen bevelen om lekker op 'Skip' te drukken als er weer een dialoog voorbij komt.

Nee, je kunt je tijd beter steken in het doorlopen van de vele puzzels die het spel rijk is. De scherpe geesten hadden waarschijnlijk al wel uit de titel afgeleid dat Galactrix een puzzelspel zou zijn, maar wat zij vermoedelijk niet verwacht hadden, is dat het spel tevens RPG-elementen bevat. Nou ben ik een fervent RPG-hater, maar in Puzzle Quest zijn de rollenspelonderdelen zo subtiel verwerkt dat zelfs ik ervan kon genieten. En dat zegt veel.

Intermezzo
Barst. Om je toch een goed beeld van Galactrix te kunnen geven, voel ik me genoodzaakt om je iets over de storyline te vertellen. Heel kort dan.

Je speelt een man (wiens naam ik niet onthouden heb) die om de één of andere reden met een ruimtescheepje door het heelal moet vliegen. Hij heeft een opdracht (die ik ook niet onthouden heb), die hij van een vrouw gekregen heeft (of een man, dat heb ik niet onthouden). Zijn doel is om die opdracht te volbrengen (of niet, dat heb ik niet onthouden). Op zijn tocht, die hem door vele sterrenstelsels leidt, komt hij voor heel veel uitdagingen te staan en moet hij heel veel vijanden verslaan. Denk ik.

Kern van de zaak
Goed, dat is eruit, nu terug naar de kern van de zaak. Om al deze onbelangrijke zaken te voltooien, dien je puzzels op te lossen. Voor elke denkbare uitdaging krijg je een puzzel voorgeschoteld: voor een gevecht tegen een vijandig schip, voor het hacken van een Leapgate (een poort waar je doorheen kunt reizen om in een ander sterrenstelsel terecht te komen), noem het allemaal maar op. Deze puzzels verschillen slechts weinig van elkaar en hebben dan ook eenzelfde 'kern'.

Je speelveld lijkt sprekend een gekleurd bijenkorfdropje

Stel je een bijenkorfdropje voor. Nee, ik praat geen onzin, stel het je nou maar gewoon voor. Zo'n ding met allerlei blokjes die aan elkaar verbonden zijn. Dit is ongeveer het ontwerp van het speelveld van een Galactrix-puzzel. Vakjes hebben verschillende kleuren en daarmee verschillende functies. De vakjes zitten gehusseld en het is aan jou om, via het verplaatsen van vierkantjes, een 'drie-op-een-rij'-patroon te creëren. Zodra je drie blokjes van dezelfde kleur op één lijn hebt gelegd, verdwijnen ze en krijg je een bepaalde beloning.

Op dit punt komen de RPG-elementen om de hoek kijken. Zoals ik al zei, heeft iedere kleur een andere functie. Deze functie hangt samen met één van de balkjes bovenin je schermpje. De belangrijkste balkjes zijn de oranje en de blauwe, die respectievelijk de health en armor van je schip aangeven. Jouw doel is om deze balkjes bij je tegenstander op 0 te krijgen en zijn doel is uiteraard om datzelfde bij jou te doen. Je kunt je armor aanvullen door drie of meer blauwe blokjes op een rij te leggen. Afhankelijk van de kwaliteiten van je schip krijg je nu een bepaalde hoeveelheid extra armor. Deze armor kan je vijand vervolgens weer vernietigen door drie 'aanvalsblokjes' op een rij te leggen. Deze zijn ongeveer gelijk aan de andere blokjes, met als verschil dat ze verschillende waarden hebben. Zo heb je aanvalsblokjes met het cijfer 1, maar ook met het cijfer 10. De schade die je aanricht als je de blokjes op een rij legt, hangt samen met de cijfers die op de blokjes staan.

Spiraal
Dit zijn echter niet de enige blokjes waar je rekening mee zult moeten houden. Je hebt nog verschillende soorten 'energie' nodig voor velerlei toepassingen. Zo kun je rode energie verzamelen om speciale lasers af te vuren, terwijl je met gele energie je motor kunt aansterken. De groene energie gebruik je voor de computer aan boord van je schip. Ten slotte heb je nog paarse en witte blokjes, die respectievelijk 'psi power' en intel vertegenwoordigen. Deze intel heb je nodig om je schip naar een hoger level te tillen, waarna je een aantal punten te besteden krijgt. Deze kun je uitgeven aan vier punten, die op hun beurt weer verband houden met de hoeveelheden energie die je kunt gebruiken in een gevecht. Het werkt als een soort spiraal en misschien is dat ook wel wat Galactrix zo ontzettend verslavend maakt: je wilt steeds meer puzzels oplossen, zodat je beter wordt in het puzzels oplossen. Je bent blij om elke drie-op-een-rij die je binnenhaalt, omdat je weet dat die rij ook bijdraagt aan het feit dat je schip zometeen weer sterker is.

Heerlijk om je tegenstander tot ruimteafval te maken

Je maakt je schip niet alleen sterker door de eerdergenoemde punten te verdelen, maar ook door onderdelen te kopen. Vrijwel elk sterrenstelsel heeft een 'Shop' waar je bijvoorbeeld een nieuwe Laser voor je schip kunt kopen. De valuta hiervoor zijn 'credits', die je verdient door veel gevechten te winnen of op andere manieren puzzels op te lossen. Met deze Lasers kun je in het gevecht je vijand aanvallen als er even geen aanvalsblokjes op het veld liggen en je hem bijvoorbeeld met dit wapen de doodssteek kunt bezorgen.

Waarschijnlijk vraag jij je af waarom ik het niet over de graphics of over het geluid heb gehad. Waarom ik zo kort het verhaal heb besproken en waarom ik eigenlijk alleen de gameplay heb behandeld. Simpel: in een game die puur en alleen draait om de gameplay, moet je ook niet veel aandacht besteden aan zaken als graphics. Die doen er immers niet echt toe en het is dan ook zout op slakken leggen om daar over te zeuren. Ik kan over de graphics en sounds simpelweg zeggen: ze passen bij het geheel en dat is het hoogste wat een developer op deze punten kan bereiken, wat mij betreft.